Η Σούζαν Φράντσια έχει κερδίσει δύο χρυσά Ολυμπιακά μετάλλια στην κωπηλασία με την εθνική ομάδα των ΗΠΑ. Ένας Ούγγρος τής ζητά επιμόνως σε μηνύματα αυτόγραφο. Του υπενθυμίζει ότι του έχει ήδη στείλει κι αυτός της απαντά πως θέλει ένα αυτόγραφο της μητέρας της, Κάταλιν Κάρικο.
Η πανδημία έκανε τη μαμά σταρ, αυτήν μία κλασική αντιστάρ επιστήμονα, που αφιέρωσε περισσότερες από τέσσερις δεκαετίες σε έρευνες, οι οποίες λίγο έλειψε να της κοστίσουν την καριέρα. Τελικά, της χάρισαν το Νόμπελ Ιατρικής, από κοινού με τον ανοσολόγο Ντρου Γουάισμαν, «για τις ανακαλύψεις τους σχετικά με τις μετατροπές των νουκλεϊκών βάσεων που επέτρεψαν την ανάπτυξη των εμβολίων mRNA, αποτελεσματικών έναντι στην COVID-19».
Η Ουγγαρέζα βιοχημικός δούλεψε στις ΗΠΑ με αφοσίωση, που θεωρούνταν δονκιχωτική, πάνω σε ένα αντικείμενο που κανείς δεν πίστευε ότι ήταν σημαντικό: το RNA. Δεν την πτόησαν τα εμπόδια στην πανεπιστημιακή της ανέλιξη -μετανάστρια, γυναίκα, απρόθυμη να κινηθεί εντός συστήματος-, οι απορρίψεις αιτήσεών της για τη χρηματοδότηση των ερευνών της, η επιφυλακτικότητα των συναδέλφων της. Δούλευε και διάβαζε, διάβαζε και δούλευε.
Κέρδιζε πενιχρούς μισθούς κι εστίαζε στους σκοπούς, τη μετατροπή της βασικής βιολογίας σε μια τεχνολογία με ιατρικές δυνατότητες. Φανταζόταν όλες τις ασθένειες που θα μπορούσε να καταπολεμήσει με το συνθετικό mRNA.
Η πραγματικότητα του κορονοϊού ξεπέρασε τη φαντασία της. Το 2021 μπήκε στη λίστα του περιοδικού Time και μοιράστηκε το βραβείο Breakthrough και 1,5 εκατ. δολ. με τον συνάδελφό της Ντρου Γουάισμαν. Αυτή, που στο Πανεπιστήμιο τόσα χρόνια δεν είχε δει στο λογαριασμό της πάνω από 60.000 δολάρια τον χρόνο. Είχε δει να υποστηρίζονται ιδέες όχι τόσο πρωτοποριακές. Είχε φέρει στο σπίτι εξοπλισμό για να τον επιδιορθώσει ο σύζυγός της και φύλαγε τα βάζα από το τουρσί για το εργαστήριό της.
Είχε δει πολλά και το 2013 αποφάσισε ότι στο Πανεπιστήμιο δεν ήταν καλά. Πήγε στη Γερμανία, σε μια εταιρεία βιοτεχνολογίας που δεν είχε ούτε ιστότοπο. Πήγε στην BioNTech κι έκανε γκελ. Από το πατρικό χωρίς τρεχούμενο νερό σε ένα ουγγρικό χωριό μέχρι την απαξίωση και το Νόμπελ, η εξπέρ στο RNA ξέρει ότι «τα πειράματα δεν κάνουν ποτέ λάθος, οι προσδοκίες σου κάνουν».
