Τι κάνουμε όταν σημάνει συναγερμός για αεροπορική επίθεση; Η άσκηση Παρμενίων έγινε, γράφτηκε παντού, αλλά για αυτή την απάντηση χρειάστηκε να ψάξουμε λίγο παραπάνω.
Ρωτώντας γνωστούς μας αστυνομικούς και στρατιωτικούς συνειδητοποιήσαμε πως ούτε καν εκείνοι έχουν λάβει συγκεκριμένες οδηγίες (πέρα από τις γενικές συστάσεις να τρέξουμε σε έναν υπόγειο χώρο, ιδανικά με φακό, νερό και τρόφιμα) για να τις μεταφέρουν στους πολίτες. Στα σχολεία στους μαθητές είπαν να κάνουν ό,τι και σε περίπτωση σεισμού, οι υπόλοιποι θα ενημερωθούν μάλλον όταν φτάσει η αποφράδα ώρα.
Το ότι δεν είμαστε προετοιμασμένοι για το πώς θα αντιδράσουμε σε έναν πόλεμο είναι, ωστόσο, μάλλον το τελευταίο που θα πρέπει να μας ανησυχεί. Τοπικοί άρχοντες (στους οποίους θα δώσουμε την ψήφο μας την Κυριακή), αλλά και κεντρικός κρατικός μηχανισμός δεν έχουν πολυ- ασχοληθεί έως τώρα, όπως καταλάβαμε εκ του αποτελέσματος, με το πώς θα πρέπει να προετοιμαστούμε για τη στιγμή, που χτυπάει με καταστροφικές πυρκαγιές ή πλημμύρες η κλιματική κρίση.
Και αυτό παρά τις επίμονες προειδοποιήσεις από τους ειδικούς τα τελευταία χρόνια. Αλλά ας μην γκρινιάζουμε, μπορεί τα αντιπλημμυρικά (που ούτως ή άλλως δεν θα άντεχαν τη στάθμη του Πηνιού στα 10 μέτρα, όπως όλοι έσπευσαν να μας επισημάνουν) να μην έγιναν ποτέ, έγιναν όμως νέα συντριβάνια, πεζοδρόμια και καγκελάκια.
Και αφού δεν πέτυχαν την προετοιμασία, τι έκαναν οι αρμόδιοι την ώρα της καταστροφής; Λίγο πολύ ο καθένας ό,τι νόμιζε καλύτερο, δίνοντας εντολή για παράδειγμα να ανοίξει σε εκείνο ή το άλλο σημείο το φράγμα. Και οι πολίτες; Στις ταράτσες και … όπου βγει.
Και αφού Θεσσαλία και Μαγνησία πνίγηκαν στο νερό και τη λάσπη από τον Daniel και πάλι ξεχάσαμε να δώσουμε οδηγίες ενόψει του Elias. Αλλά να μην είμαστε άδικοι. Εδώ έχουμε πολύ καλή δικαιολογία. Δεν περιμέναμε να ξανασυμβεί πριν περάσουν 16.000 χρόνια. Θα έρχονταν πολύ πιο γρήγορα τα Χριστούγεννα και προείχε απομακρύνοντας τις λάσπες, να βρούμε τα… λαμπάκια.
Και ενώ ακόμη μετρούσαμε πληγές από τα ακραία φαινόμενα, και ενώ σκεφτόμασταν τα χάλια του σιδηροδρομικού δικτύου, τους κινδύνους του οδικού, την κατάσταση διάλυσης δεκάδων νοσοκομείων, ήρθε και η πληροφορία ότι θα μπορούσαμε να έχουμε ζήσει μία άλλη τραγωδία. Ένα από τα μεγαλύτερα γήπεδα της χώρας σφραγίστηκε για λόγους ασφαλείας. Το στέγαστρο Καλατράβα, μάθαμε, κινδυνεύει με κατάρρευση, γιατί… χάθηκε το εγχειρίδιο με τις οδηγίες συντήρησης.
Η πραγματικότητα μας… τρολάρει. Είναι ποτέ δυνατόν να χάσαμε το manual του Καλατράβα; Τίποτα πια δεν εκπλήσσει. Εδώ φαίνεται να έχουμε χάσει προ πολλού το manual της χώρας.
