Το βράδυ της Τετάρτης ο Βόλος «πνιγόταν» και πάλι. Μία μεγάλη πόλη, που μετρούσε ακόμη πληγές από τον «Daniel», ερχόταν τώρα αντιμέτωπη με τη μανία του «Elias». Οι δρόμοι είχαν μετατραπεί σε ορμητικά ποτάμια, το μεγαλύτερο μέρος της περιοχής δεν είχε νερό και ρεύμα, εκατοντάδες είχαν εγκλωβιστεί στα σπίτια τους.
«Η κατάσταση γίνεται ανεξέλεγκτη, κλειστείτε στα σπίτια σας, πηγαίνετε σε υψηλότερους ορόφους να προστατεύσετε τη ζωή σας» ήταν η έκκληση του δημάρχου στα social media. Τη διαβάσαμε όλοι εδώ στην Αθήνα, αλλά δεν ξέρουμε πόσοι την είδαν στην περιοχή. Εκατοντάδες είχαν ήδη ανέβει στις ταράτσες για να σωθούν, χωρίς καμία δυνατότητα επικοινωνίας.
Λίγες μόλις εβδομάδες μετά τις χειρότερες πλημμύρες στην ιστορία της χώρας. Λίγες μόλις ημέρες μετά τις διακηρύξεις για ενίσχυση της πολιτικής προστασίας και καλύτερους μηχανισμούς πρόληψης. Λίγες ώρες αφότου οι μετεωρολόγοι προειδοποιούσαν πως η Μαγνησία μπαίνει στο στόχαστρο, ο εφιάλτης είχε επιστρέψει.
Μαρτυρίες των κατοίκων τόνιζαν μάλιστα ότι επέστρεψε με ακόμη μεγαλύτερη δριμύτητα. «Αυτό δεν το ζήσαμε ούτε με τον “Daniel”» φώναζαν. Η ίδια δραματική περιγραφή και το πρωί της Τετάρτης από τους κατοίκους στις Ροβιές της πολύπαθης Εύβοιας. Μα δεν μας έλεγαν «μία φορά τα 400 χρόνια»;
Πότε θα μάθουμε, πότε θα αλλάξουμε; Πιο γρήγορα, μάλλον, πάλι θα ξεχάσουμε. Η κακοκαιρία «Elias» έως σήμερα το απόγευμα θα έχει περάσει. Από το βράδυ θα μετράμε ζημιές, θα ακούμε καταγγελίες, θα καταγράφουμε υποσχέσεις και σχέδια-λύσεις.
Όλα αυτά μέχρι να στρέψουμε την προσοχή στο επόμενο μεγάλο γεγονός. Ή μέχρι να έρθουν με ορμή τα λασπόνερα και στη δική μας πόρτα.
