«Ξεπαγώνουν» οι τριετίες στον ιδιωτικό τομέα! Χαράς Ευαγγέλια για χιλιάδες εργαζόμενους που επιτέλους θα δουν ότι η προϋπηρεσία τους «πιάνει τόπο». Οι αυξήσεις θα είναι πραγματικές και θα προκύψουν ανά περίπτωση, μόλις συμπληρωθεί η ανάλογη «μισθολογική ωρίμανση». Όμως, τελικά, μήπως η πραγματικότητα είναι λιγάκι διαφορετική;
Στην τροπολογία που κατέθεσε το υπουργείο Εργασίας επί του θέματος στη Βουλή και ψηφίστηκε μαζί με το αντίστοιχο νομοσχέδιο ορίζεται ένα νέο όριο. Το 2027, δηλαδή τρία χρόνια αργότερα, θα επανεξεταστεί το ποσοστό της ανεργίας στη χώρα. Αν είναι μονοψήφιο, κανένα πρόβλημα, οι τριετίες θα συνεχίσουν να χορηγούνται. Αν όμως είναι πάνω από το 10%, τότε οι μισθολογικές ωριμάνσεις θα αναστέλλονται αυτοδίκαια! Άρα, εισάγεται μόνιμος κόφτης που θα περιορίζει μισθούς και θα εξαφανίσει τυχόν αυξήσεις, εάν η ανεργία αυξάνεται.
Προφανώς, οι εμπνευστές αυτής της διάταξης επιλέγουν να στηρίξουν τη βιωσιμότητα των επιχειρήσεων και την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας. Όταν αυξάνεται η ανεργία, είναι πιθανό η χώρα να κινδυνεύει ή να βρίσκεται ήδη σε ύφεση. Άρα, η επιβίωση των επιχειρήσεων τίθεται εν αμφιβόλω, συνεπώς πρέπει να παρθούν μέτρα. Καμία αντίρρηση.
Όμως, τα μέτρα που θα πρέπει να λαμβάνονται, και τα οποία μάλιστα προεξοφλούνται μία τριετία νωρίτερα, θα εστιάζουν στην αυτόματη περικοπή μισθών; Το μέτρο αυτό θα προσφέρει στήριξη στη βιωσιμότητα των επιχειρήσεων και θα βοηθήσει στην ανταγωνιστικότητα της οικονομίας; Εμείς απλώς να θυμίσουμε ότι όταν το 2012 πάρθηκε το μέτρο που «πάγωσε» τις τριετίες, η ανεργία όχι απλώς συνέχισε να κινείται ανοδικά, αλλά εκτινάχθηκε στα επίπεδα του 27% (Σεπτέμβριος 2013). Βρισκόμαστε 10 χρόνια μετά και ακόμα η ανεργία, αν και έχει μειωθεί αισθητά (10,8% στοιχεία Ιουλίου 2023), δεν έχει υποχωρήσει σε μονοψήφια ποσοστά. Με τις τριετίες «παγωμένες» όλο αυτό το διάστημα…
Μήπως, λοιπόν, το μέτρο αυτό έχει αποτύχει στην πράξη, εδώ και δώδεκα χρόνια που εφαρμόζεται; Σε μια χώρα που στηρίζει την ανάπτυξή της εν πολλοίς στην ιδιωτική κατανάλωση, στερώντας από τους εργαζόμενους – καταναλωτές την αύξηση 10% επί του μισθού τους, πώς ακριβώς θα βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητά της;
Ασφαλώς και η παρέμβαση επί του μισθού είναι μια «εύκολη» λύση. «Παγώνει» η αύξηση και αμέσως η επιχείρηση περιορίζει τη λειτουργική της δαπάνη. Το εάν όμως θα γίνει έτσι πιο ανταγωνιστική, το «μνημονιακό» παρελθόν της χώρας, άλλα δείχνει… Χρειάζονται παρεμβάσεις στο κόστος παραγωγής, στη φορολόγηση, που θα μειώσουν ουσιαστικά τη δαπάνη των επιχειρήσεων και θα συνδράμουν στη βιωσιμότητά της. Η μείωση των μισθών αποτελεί μάλλονπριόνισμα στο κλαδί που κάθονται εργοδότες και εργαζόμενοι μαζί. Και αυτό το ζήσαμε τα προηγούμενα 13 έτη. Κρίμα να το ξαναζήσουμε…
