Πού βρίσκονται; Περνούν από τις οπτασίες της πίστης και τις ιδέες στα φαντάσματα της λογικής; Μα είναι απλώς σαν να αλλάζουν κελί.
Πού βρίσκονται; Μοιάζουν με τον τύπο που έχει χάσει τα κλειδιά του στο σοκάκι, μα τα ψάχνει στη γωνία Μεσογείων – Κατεχάκη, γιατί εκεί έχει φανοστάτη.
Τον βλέπει περαστικός, ρωτά τι τον παιδεύει και όταν ακούει τι γυρεύει, δεν μπορεί να τον κοροϊδεύει. «Φίλε μου, εγώ δεν θα ξεκινούσα από εδώ».
Όμως, εδώ βρίσκονται και δεν μπορούν να το αρνηθούν. Τα κλειδιά για να ξεκλειδώσουν ξανά την προοπτική εξουσίας ψάχνουν οι μεν και τα ψάχνουν όπου έχει φως. Τα κλειδιά για να ξεκλειδώσουν τη φάση απαισιοδοξίας και αβεβαιότητας, τρεις μήνες από τις εκλογές, μετά από απανωτές καταστροφές, ψάχνουν οι δε και τα ψάχνουν όπου έχει φως.
Τι φάση; Λες να είναι όλοι φασαίοι εν δράσει; Λατρεύουμε να τους κακολογούμε, διότι πολλοί έχουμε μια τέτοια τάση. Υπάρχει ίσως κι ένας αυτοοικτιρμός μέσα σε όλο αυτό, γιατί μυριζόμαστε το μεταμοντέρνο τέλμα. Ψέμα;
Η ίδια η λέξη «φάση» υποδηλώνει μια στάση, επομένως και εκείνος που την ακολουθεί δεν διέπεται από σταθερά γνωρίσματα, αλλά από μια διάθεση προσαρμογής. Σύμφωνα με το Βικιλεξικό, φασαίος (νεολογισμός, αργκό) είναι «αυτός που κοινωνικά και πολιτισμικά κινείται και δρα αποκλειστικά εντός μιας “φάσης”, χωρίς να κατανοεί πλήρως αυτό που κάνει, αλλά αντιθέτως το κάνει σε ένα επιφανειακό επίπεδο».
Τι φάση; Οι μεν τσακώνονται για το ποιο πρέπει να είναι «το νέο πρόσωπο της Aριστεράς» και οι δε ποιος έχει στην έξοδο σειρά, μετά τον Χ που πήγε στη θέση του Ψ, που το rotation δεν λειτουργεί, που έφεγγε και κένταγε η κόρη το μαντίλι…
Ντίλι ντίλι, ντίλι το καντήλι, το ποντίκι της ακρίβειας, της κακοδιαχείρισης και άλλων θεριών συνεχίζει να τρώει το φιτίλι. Φίλοι, δεν καταλαβαίνω τη διδακτέα ύλη.
