Η έμπειρη συνάδελφος για τα τραπεζικά ζητήματα, Ειρήνη Σακελλάρη, με προβλημάτισε πρωί –πρωί: Όσοι θέλουν να πάρουν στεγαστικό δάνειο για να αγοράσουν ένα σπίτι θα πρέπει να υπολογίσουν ότι- κατά μέσο όρο- το σταθερό επιτόκιο θα είναι στο 5,5% για 3 έως 5 χρόνια. Στη συνέχεια θα μετατραπεί σε κυμαινόμενο και φυσικά θα αυξηθεί. Το μέσο σταθμισμένο επιτόκιο του συνόλου των δανείων νοικοκυριών και επιχειρήσεων αυξήθηκε κατά 39 μονάδες βάσης στο 6,21%, εξήγησε η συνάδελφος στη «Ναυτεμπορική».
Ακόμη χειρότερη είναι η κατάσταση με τα δάνεια προς τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις-τη ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας- που έχουν μειωθεί, σημάδι ότι και οι εταιρείες υποφέρουν, αλλά κυρίως δεν έχουν πλέον την οικονομική δυνατότητα να επενδύσουν. Όσο για το spread ανάμεσα στο επιτόκιο καταθέσεων και δανεισμού είναι στο 5,86%. Πρακτικά, το επιτόκιο καταθέσεων για την συντριπτική πλειονότητα των πολιτών, είναι μηδενικό, παρά τις 10 συνεχόμενες αυξήσεις του επιτοκίου αναφοράς που αποφάσισε η ΕΚΤ.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, δεν είναι τυχαίο λοιπόν, που οι αιτήσεις για δάνεια καταγράφουν πτωτική τάση. Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος, τον Ιούλιο μειώθηκαν κατά 1,4 δις τα υπόλοιπα δανείων. Με λίγα λόγια, το χρήμα κοστίζει πάρα πολύ και για τους πολλούς δεν υπάρχει πλέον η οικονομική δυνατότητα να αγοράσουν ένα σπίτι.
Μεγάλη ευθύνη γι` αυτό φέρει φυσικά η ΕΚΤ, με τις συνεχείς αυξήσεις των επιτοκίων, προκειμένου να χτυπηθεί ο πληθωρισμός .Αυξάνονται πλέον οι φωνές και των ειδικών ότι η νομισματική πολιτική που ασκεί η ΕΚΤ είναι επιζήμια για την οικονομία. Αλλά ουδείς δεν αντιτίθεται σε ευρωπαϊκό επίπεδο: ούτε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ούτε οι κυβερνήσεις. Αλλωστε, φρόντισαν με τις Συνθήκες , η ΕΚΤ να είναι ανεξάρτητη από κάθε έλεγχο. Στο απυρόβλητο! Για τον μέσο Ευρωπαίο πολίτη είναι ακατανόητο πώς η ΕΚΤ μπορεί να επιμείνει σε μια καθαρά επιτοκιακή πολιτική για τον περιορισμό του πληθωρισμού ,όταν οι τιμές των τροφίμων και των ειδών πρώτης ανάγκης παραμένουν στα ύψη. Αναγκάζοντας τη μέση ευρωπαϊκή οικογένεια να «σφίγγουν το ζωνάρι» στις αγορές, τόσο ποιοτικά όσο και ποσοτικά.
«Πεισματάρικα» νούμερα
Αυτά λένε τα νούμερα, όχι οι ερμηνείες. Και τα νούμερα είναι «πεισματάρικα» .
Δεν μπορεί λοιπόν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή να εφαρμόζει μια πολιτική σιωπής έναντι της ΕΚΤ, η οποία – στην πραγματικότητα – επιβάλλει τη δική της «απολυταρχική» οικονομική γραμμή στις χώρες του ευρώ. Σε προφανή αντίθεση με τις ελπίδες ανάπτυξης της Γηραιάς Ηπείρου που βυθίζεται στην ύφεση.
Καλοί οι στόχοι για πληθωρισμό 2%, αλλά αν τα ποσοστά «σκοτώσουν» την οικονομία ,επιτυγχάνουν το αντίθετο αποτέλεσμα. Ειδικά όταν ο πληθωρισμός δεν δημιουργείται από αύξηση των μισθών ή υπερβολική ζήτηση ενόψει της έλλειψης προϊόντων στην αγορά. Αλλά οφείλεται κυρίως σε εξωγενείς παράγοντες , όπως η ενέργεια, που δεν είναι «προαιρετικοί» αλλά απαραίτητοι για την ικανοποίηση πρωτογενών αναγκών ή τη λειτουργία επιχειρήσεων, που δεν έχουν δυνατότητα εναλλακτικών επιλογών.
Γι’ αυτό , οι κυβερνήσεις δεν έχουν δικαίωμα να σιωπούν μπροστά στην ΕΚΤ. Δεν μπορεί να παραιτούνται οι εκλεγμένοι πολιτικοί, μπροστά στους τεχνοκράτες, όταν βλέπουν τόσο σοβαρούς κινδύνους στην πραγματική οικονομία.
Όπως δεν πρέπει να σιωπούν και για τον συνεχιζόμενο πόλεμο στην Ουκρανία. Η διαιώνιση του πολέμου βλάπτει σοβαρά την Ευρώπη και οι ηγέτες μας πρέπει να προσπαθήσουν να λύσουν το πρόβλημα , να συμβάλουν ώστε να βρεθεί ένας συμβιβασμός, έστω και επώδυνος. Αλλιώς η «γάγγραινα» της οικονομίας, απειλεί να σαπίσει τη Γηραιά Ήπειρο…
