Το πρώτο κεφάλαιο της τραγικής «υπόθεσης Daniel» έκλεισε. Το ακραίο καιρικό φαινόμενο έλαβε τέλος. Άφησε πίσω του ανυπολόγιστες ζημιές – κρίνοντας από τα όσα έζησαν οι κάτοικοι των περιοχών που επλήγη-σαν από τις πρωτόγνωρες βροχοπτώσεις, όπως και από τα όσα είδε στους τηλεοπτικούς του δέκτες το πανελλήνιο.
Στο μεταξύ, ήδη άνοιξε το δεύτερο κεφάλαιο, για την υποστήριξη των πληγέντων, την καταγραφή των καταστροφών και την κατάρτιση σχεδίου αποκατάστασης των ζημιών σε ιδιώτες, επιχειρηματίες και υποδομές, για να ακολουθήσει το τρίτο και τελευταίο, που θα αφορά την υλοποίηση των αναγκαίων δημόσιων και ιδιωτικών έργων.
Στην κρίσιμη αυτή φάση, καλό είναι να γνωρίζουμε τι έχουμε μπροστά μας. Τι πραγματικά θα αντιμετωπίσουμε. Δεν εξυπηρετεί κανέναν το χάλι που επικρατεί σήμερα. Ποιος αρμόδιος είναι σε θέση ενημερώσει πότε θα επαναλειτουργήσει ο σιδηρόδρομος, πότε θα ανοίξει η Αθηνών – Θεσσαλονίκης, πότε οι αγρότες θα επιστρέψουν στον θεσσαλικό κάμπο, πότε οι κάτοικοι 45 χωριών θα επανακτήσουν τις περιουσίες τους. Κανείς…
Στο σκοτάδι βρίσκονται και όσοι επιχειρούν να κοστολογήσουν τις καταστροφές. Επισήμως τα ποσά που ακούγονται προφανώς και δεν απηχούν την πραγματικότητα. Τα έργα αποκατάστασης των ζημιών σε μια τεράστια περιοχή της χώρας είναι ασύλληπτης έκτασης και σοβαρότητας. Δημοσιονομικό αποτύπωμα θα υπάρξει βαρύ και θα επαναλαμβάνεται για πολλά χρόνια. Εξ ου και η κυβερνητική… παραφιλολογία περί ειδικού φόρου για φυσικές καταστροφές. Καλό είναι, λοιπόν, να γνωρίζουμε τι μας περιμένει.
Οι φορολογούμενοι δεν έχουν ανάγκη από πολιτική ψυχοθεραπεία, αλλά από πολιτικούς που θέτουν τα προβλήματα στην πραγματική τους βάση και διάσταση, ενημερώνουν άμεσα την κοινωνία και ξεπερνούν κάθε εμπόδιο με αποφασιστικότητα, τόλμη και δικαιοσύνη.
