Τα στοιχεία είναι αμείλικτα. Δείχνουν με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο γιατί μια μεγάλη μερίδα νέων και μορφωμένων, επιλέγουν το εξωτερικό για να κάνουν πράξη τα επαγγελματικά τους όνειρα. Η Ελλάδα, με βάση τους θεσμοθετημένους δείκτες, είναι στην τελευταία θέση, συγκριτικά με τα κράτη – μέλη της ΕΕ, ως προς την ποιότητα της εργασίας! Η θλιβερή αυτή πρωτιά, αναδεικνύεται μέσα από την έκθεση της ΓΣΕΕ για την Ελληνική Οικονομία, που μόλις την περασμένη Παρασκευή δόθηκε στη δημοσιότητα. Οι δείκτες που καθορίζουν το συγκεκριμένο αποτέλεσμα (αφορά το 2021), είναι έξι:
*Η ποιότητα του εισοδήματος.
*Οι μορφές απασχόλησης και επαγγελματικής ασφάλειας.
*Ο χρόνος εργασίας και η ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής.
*Οι συνθήκες εργασίας.
*Η ανάπτυξη δεξιοτήτων και οι δυνατότητες επαγγελματικής εξέλιξης.
*Οι θεσμοί συλλογικής εκπροσώπησης που παρέχει.
Σε πέντε από τους έξι αυτούς δείκτες, η Ελλάδα βρισκόταν σταθερά στις τρεις τελευταίες θέσεις. Είναι χαρακτηριστικό ότι συνολικά, ο δείκτης ποιότητας της εργασίας για τη χώρα μας συγκεντρώνει ποσοστό 14%, όταν η προτελευταία Πολωνία βρίσκεται σε διπλάσια απόσταση, δηλαδή στο 28%. Από εκεί και μετά επικρατεί το… χάος, αφού όλες οι άλλες χώρες είναι αισθητά πάνω από το 30% . Την πρωτιά καταλαμβάνει η Δανία με ποσοστό που προσεγγίζει το 90%. Μιλάμε για αστρονομική διαφορά σε σχέση με τη χώρα μας, που κάνει ακόμα πιο ζοφερό το εγχώριο εργασιακό περιβάλλον.
Διαπιστώνεται ότι χώρες με καλύτερες βιομηχανικές δομές, μπορούν να πετύχουν πολύ υψηλότερα ποσοστά στην ποιότητα εργασίας που προσφέρουν (Δανία, Σουηδία, Ολλανδία, Λουξεμβούργο και Αυστρία καταλαμβάνουν την πρώτη πεντάδα). Στον αντίποδα, όπου η παραγωγική δομή υστερεί, η ποιότητα της εργασίας πάει… περίπατο. Εκτός από την Ελλάδα και την Πολωνία, οι πέντε τελευταίες θέσεις στην ΕΕ, συμπληρώνονται από την Βουλγαρία, τη Ρουμανία και την Κύπρο.
Ειδικά στην Ελλάδα, διαπιστώνεται ότι η πλειονότητα των νέων θέσεων απασχόλησης προέρχεται από κλάδους χαμηλής παραγωγικότητας και προστιθέμενης αξίας, που χαρακτηρίζονται και από εξαιρετικά πολλές εβδομαδιαίες ώρες δουλειάς. Άρα, ο Έλληνας δουλεύει πάρα πολύ και ζει διαρκώς σε καθεστώς εργασιακής επισφάλειας, λαμβάνοντας ταυτόχρονα και πολύ χαμηλές αποδοχές! Αλήθεια γιατί να συνεχίσει να επιλέγει την χώρα του για να εργάζεται; Για τον ήλιο της; Για τη θάλασσά της; Ή μήπως για τις κρατικές δομές της που του επιτείνουν την ανασφάλεια; Οι πρόσφατες πυρκαγιές που έλεγαν να τεθούν υπό έλεγχο και οι ακόμα πιο πρόσφατες καταστροφικές πλημμύρες, συνθέτουν το πλήρες σκηνικό.
Ας μην απορούν λοιπόν οι ιθύνοντες, που οι κενές θέσεις εργασίας σε συγκεκριμένους κλάδους της παραγωγής (τουρισμός, κατασκευές, εστίαση), αντί να περιορίζονται, αυξάνονται χρόνο με το χρόνο. Πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι η ποιότητα στην εργασία, αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο για να ανατραπεί το φαινόμενο του brain drain. Πόσο μάλλον όταν το πρόβλημα της έλλειψης ποιότητας στην αγορά εργασίας, εντοπίζεται και σε επαγγέλματα χαμηλής ποιότητας εργασίας (πχ τουρισμός, κατασκευές, εστίαση). Χωρίς συγκεκριμένες παρεμβάσεις, το πρόβλημα των χιλιάδων κενών θέσεων εργασίας, απλώς θα διογκώνεται.
Ως αποτέλεσμα, η ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών θα φθίνει και κάποια στιγμή, ο αδηφάγος διεθνής ανταγωνισμός (πχ στον τουρισμό) θα λειτουργήσει σε βάρος των επιχειρήσεων της χώρας. Τότε, θα γίνει αντιληπτό ότι η επί σειρά ετών, επιβολή περιοριστικών μέτρων και ελέγχου στην αγορά εργασίας, δεν απέφερε τίποτα περισσότερο, από πριόνισμα του κλαδιού στο οποίο καθόμαστε όλοι…
