Το καταλάβαμε, καμένοι και βρεγμένοι. Τα επόμενα χρόνια τέτοιου είδους φαινόμενα θα έρχονται όλο και πιο συχνά. Θα είναι το νέο κανονικό. Δουλειά δεν γίνεται με παλιό λογισμικό. Τα κλασικά αντιπλημμυρικά φάνηκε, με τρόπο οδυνηρό, ότι δεν επαρκούν. Ένας Δανιήλ (Daniel) κι αστοχούν, υφίστανται ζημιές ή δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν.
«Κατέρρευσε η γέφυρα στον χείμαρρο Ξηριά στον Αλμυρό Μαγνησίας, η οποία κατασκευάστηκε πρόσφατα, μετά την κατάρρευση της προηγούμενης κατά τη διάρκεια του Μεσογειακού Κυκλώνα το 2020!», ακριβώς πριν από τρία χρόνια. A propos ακόμη δίνονται αποζημιώσεις για τον Ιανό.
Σχεδόν 2 εκατ. ευρώ, όσο ο προϋπολογισμός της γέφυρας, μαζί με τα έργα προσαρμογής, βούλιαξαν στις λάσπες.
Η ίδια οδός είναι προφανές ότι δεν είναι οδηγός. Η επαναφορά στην προηγούμενη κατάσταση θα επαναλάμβανε, εν είδει κύκλου, μια εξέλιξη προς την κατεύθυνση της κρίσης ή μάλλον της κατάρρευσης.
Οπότε, ξεχνάμε τις επιστροφές και πιάνουμε εξαρχής και εκ βάθρων τον σχεδιασμό των αντιπλημμυρικών έργων. Για άλλα μεγέθη, για άλλους όγκους νερού. Κάτι ανάλογο δεν κάναμε και μετά τους σεισμούς; Άλλες προδιαγραφές.
Τι λένε, προφήτη, οι γραφές; Προσαρμογές. Δεν μπορείς να ισχυριστείς ότι οι χείμαρροι ακολουθούν μεταναστών διαδρομές.
Δεν είναι αναπόφευκτες οι καταστροφές. Δες. Το καλοκαίρι του 2021 υπερχείλισαν, μετά από έντονες βροχοπτώσεις, οι ποταμοί σε Γερμανία, Βέλγιο, Ολλανδία. Στην πρώτη, τη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης, πνίγηκαν. Πάνω από 130 νεκροί. Και στο Βέλγιο, με διψήφιο αριθμό θυμάτων, ενοχοποίησαν την κλιματική αλλαγή.
Στην Ολλανδία, που μεγάλο μέρος της βρίσκεται κάτω από τη στάθμη της θάλασσας, η κατάσταση ήταν διαχειρίσιμη. Γιατί; Η πλημμύρα του 1953 επηρέασε τον τρόπο που προστατεύεται έκτοτε η Ολλανδία. Μόλις είκοσι μέρες μετά τις καταστροφές, που σάρωσαν περίπου 2.000 ζωές, τέθηκε σε εφαρμογή το σχέδιο Δέλτα, με υπολογισμό πιθανοτήτων πλημμύρας ανά περιοχή (π.χ. 1 φορά στα 1.250 χρόνια από ποτάμια πλημμύρα η νότια Ολλανδία) και αποδεκτές πιθανότητες αποτυχίας των έργων (1 στα 10.000 χρόνια).
Είναι τρελοί αυτοί οι Ολλανδοί; Ο μηχανισμός, πάντως, λειτουργεί. Με προσαρμογή, έλεγχο κι αξιολόγηση ανά πενταετία, ακόμη και «room for the river» στρατηγική.
