Το βουνό «κατέβηκε», σπίτια κατέρρευσαν, δρόμοι κόπηκαν στα δύο, τα χωριά της Καρδίτσας και των Τρικάλων βυθίστηκαν, όλος ο θεσσαλικός κάμπος μετετράπη σε απέραντη λίμνη. Ο Βόλος παλεύει να βρει ρεύμα και μένει επίμονα, για τρίτη ημέρα, χωρίς νερο. 4 άνθρωποι σκοτώθηκαν και τουλάχιστον ακόμη 6 αγνοούνται. Πρωτοφανές; Ίσως. Απροσδόκητο; Καθόλου. Τον Daniel τον περιμέναμε, τις πλημμύρες τις είχαμε δει να έρχονται, όταν ακόμη καιγόμασταν.
Πού είναι λοιπόν η ετοιμότητα του κρατικού μηχανισμού; Γιατί βυθίζονται ολόκληρες πόλεις στο χάος; «Προτεραιότητα δίνεται στις επιχειρήσεις απεγκλωβισμού και διάσωσης». Πολύ σωστά, αλλά δεν αρκεί. Και τώρα;
Τώρα συσκέψεις και ακυρώσεις. Πρώτα ήρθε το «απαγορευτικό» στους υπουργούς της κυβέρνησης, που σκόπευαν να ανέβουν στη Θεσσαλονίκη να διαφημίσουν το έργο τους και μετά αναβλήθηκε και η ίδια η παρουσία του πρωθυπουργού. Ποιος μπορεί να ανακοινώνει «καλάθια παροχών», όταν η χώρα βουλιάζει στα λασπόνερα; Για ποιες μεταρρυθμίσεις να μιλήσεις, όταν δεν μπορείς ούτε την κυκλοφορία να ρυθμίσεις;
Θα ακούγαμε για την «Ελλάδα 2.0», αλλά μας πρόλαβε η πραγματικότητα και βλέπουμε μπροστά μας μία χώρα του χθες. Θα παίρναμε μία γεύση από το ψηφιακό κράτος του αύριο, αλλά η βροχή το βραχυκύκλωσε.
«Πού είναι το κράτος;» φωνάζουν επίμονα στις κάμερες οι πολίτες. «Ακυρώθηκε», μαζί με τις εκδηλώσεις. Όσο για την κανονικότητα; Αναβάλλεται μέχρι νεωτέρας.
