Φτου και από την αρχή! «Η δασική υπηρεσία κηρύσσει άμεσα, με διοικητικές πράξεις, τις περιοχές που κάηκαν, αναδασωτέες», διαβεβαίωσε και πολύ σωστά ο υπουργός Υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας Θεόδωρος Σκυλακάκης.
Για τα επόμενα 20-30 χρόνια δηλαδή ,θα ελπίζουμε πώς θα έχουν ξαναφυτρώσει τα δένδρα και θα έχουν αναγεννηθεί τα δάση που κάηκαν . Αν δεν ξανακαούν φυσικά και χαθούν για πάντα!
Στον Έβρο ειδικά, μαίνεται για 12η ημέρα, η μεγαλύτερη πυρκαγιά που έχει καταγραφεί ποτέ στην Ευρώπη από το 2000- το έτος στο οποίο το Ευρωπαϊκό Σύστημα Πληροφοριών Δασικών Πυρκαγιών (EFFIS), άρχισε να συλλέγει δεδομένα αυτού του τύπου.
Περισσότερα από 810 τετραγωνικά χιλιόμετρα, μια περιοχή συγκριτικά μεγαλύτερη από τη Νέα Υόρκη, έχουν γίνει στάχτη. Κάρβουνο και το μεγαλύτερο μέρος του δάσους της Δαδιάς.
Και η τραγωδία συνεχίζεται, με νέες αναζωπυρώσεις. Παρά το γεγονός ότι το ήμισυ των ευρωπαϊκών πόρων εναέριας πυρόσβεσης , έχει σταλεί στην Ελλάδα : «Ο Μηχανισμός Πολιτικής Προστασίας της ΕΕ έχει στείλει 11 αεροσκάφη στην Ελλάδα , 62 οχήματα και 407 πυροσβέστες από δέκα χώρες της ΕΕ και τη Σερβία», ανακοίνωσε ο Γιάνες Λέναρτσιτς, ο Ευρωπαίος Επίτροπος, για τη διαχείριση κρίσεων.
Αν κάτι πρέπει να μάθουμε λοιπόν από αυτή την πρωτόγνωρη καταστροφή είναι ότι τα μέτρα καταστολής-όσο ισχυρά κι αν είναι-δεν σβήνουν πάντα τη φωτιά.
Η πυρκαγιά δεν σβήνεται επίσης το καλοκαίρι. Αλλά τις υπόλοιπες εποχές του χρόνου. Με αποφασιστικά και γενναία μέτρα πρόληψης. Στα ίδια τα δάση και όχι σε ασκήσεις επί χάρτου και συσκέψεις ,μετά την καταστροφή. Και χωρίς καταργήσεις των Φορέων Διαχείρισης του Εθνικού Δρυμού της Πάρνηθας, του Εθνικού Πάρκου Δάσους Δαδιάς – Λευκίμης – Σουφλίου, αλλά και άλλων 5 Φορέων Διαχείρισης στην υπόλοιπη Ελλάδα. Μια απόφαση που είχε λάβει παραμονές Χριστουγέννων , πριν δύο χρόνια , ο τότε υφυπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας Γιώργος Αμυράς,
Όπως αναφερόταν στο σχετικό ΦΕΚ, «ο Οργανισμός Φυσικού Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής (Ο.ΦΥ.ΠΕ.Κ.Α.) καθίσταται καθολικός διάδοχος» των υπό κατάργηση Φορέων. Η διαχείριση των προστατευόμενων δασικών εκτάσεων δηλαδή ,θα γινόταν σε κεντρικό επίπεδο ,σε ένα Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού δικαίου στην Αθήνα. Χωρίς την ουσιαστική και ενεργητική συμμετοχή των τοπικών κοινωνιών.
Ο φίλος μου και συνάδελφος Γιώργος Αμυράς, υποστήριξε μάλιστα τότε ότι νέος οργανισμός «ενσωματώνει 36 Πρώην Φορείς Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών και χτίζει μια νέα εποχή για την προστασία της βιοποικιλότητας»!
«Νέα εποχή» για την προστασία των δασών, δεν βλέπουμε φυσικά, δύο χρόνια μετά. Κάτι στραβό και σάπιο εξακολουθεί να συμβαίνει στο «Βασίλειο της Δανιμαρκίας», για να φτάνουμε στην μεγαλύτερη πυρκαγιά στην ιστορία της Ευρώπης.
Πρέπει να βάλουμε άφοβα «τον δάκτυλο επί τον τύπον των ήλων», θα τολμούσα να πω στον Γιώργο Αμυρά, που ανέλαβε ειδικός σύμβουλος του πρωθυπουργού και θα έχει ευθύνη ως συντονιστής για την ανάπλαση των περιοχών που κάηκαν σε Πάρνηθα και Έβρο. Όπως γράφει στην «Ασκητική» ο Νίκος Καζαντζάκης, πρέπει «να αγαπάς την ευθύνη, να λες εγώ ,εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τον κόσμο. Και αν δεν σωθεί, εγώ θα φταίω…»
