Τα στοιχεία συγκλονίζουν: Η Ελλάδα είναι η πρώτη χώρα σε καμένες δασικές εκτάσεις ανάμεσα σε 20 μεσογειακές χώρες, ενώ αναλογικά είχε λιγότερες μεγάλες πυρκαγιές.
Τα τελευταία 7 χρόνια κάηκε το 33% των δασών της Αττικής, σύμφωνα με την υπηρεσία Meteo του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών.
Σε όλο το λεκανοπέδιο όμως δεν υπάρχει ούτε ένας δασεργάτης και μόλις 7 δασοφύλακες, επιφορτισμένοι με τη φύλαξη και τη φροντίδα 350.000 στρεμμάτων δάσους, όπως καταγγέλλουν οι δασολόγοι.
Χρειάζονται 2.500 δασολόγοι σε όλη την Ελλάδα και σε πρώτη φάση 10.000 δασεργάτες 50 σε κάθε δασαρχείο.
Θα μπορούσαμε να μην τα συζητάμε όλα αυτά κάθε καλοκαίρι -και να τα ξεχνάμε το… φθινόπωροαν δεν είχε υπάρξει η αποφράδα έως εγκληματική -εκ του αποτελέσματοςνομοθετική ρύθμιση του 1998 επί κυβερνήσεως Κώστα Σημίτη. ΤΟ 1998 εγκρίθηκε ο ολέθριος νόμος (2612/1998) ο οποίος μετέφερε την αρμοδιότητα της δασοπυρόσβεσης, με όλα τα κονδύλια και με όλη την υποδομή της δασικής υπηρεσίας, στο Πυροσβεστικό Σώμα. Η Πανελλήνια Ένωση Δασολόγων Δημοσίων Υπαλλήλων (ΠΕΔΔΥ) κατέφυγε στο Συμβούλιο της Επικρατείας, αλλά η αντίδρασή της απερρίφθη.
Το Ε’ τμήμα του ΣτΕ έκρινε κατά πλειοψηφία συνταγματικό τον νόμο για τη μεταφορά της δασοπροστασίας στην Πυροσβεστική.
Η μειοψηφία και ο τότε πρόεδρος του Τμήματος Μιχάλης Δεκλερής προειδοποίησαν τότε ότι η «διάσπαση του φορέως προστασίας των δασών δεν συνιστά πρόσφορο και αποτελεσματικό σύστημα για την προστασία των δασών…». Φωνή βοώντος!
Οι πυρκαγιές που ακολούθησαν, δικαίωσαν δυστυχώς, ιστορικά, τη μειοψηφία.
Και τώρα τι; Ο κατάλογος των αδυναμιών μακρύς και αδιαμφισβήτητος. Τι θα πράξει η κυβέρνηση; Ακούγονται και πάλι διακηρύξεις για ενίσχυση των πυροσβεστικών μέσων, πιο αυστηρές ποινές στους εμπρηστές και γενικά συνταγές του παρελθόντος. Αποτυχημένες, αν κριθούν από το αποτέλεσμα.
Θα ακουστούν και πάλι ιαχές από το βήμα της Βουλής για την ανάγκη πρόληψης. Αλλά με τον ολέθριο, δασοκτόνο νόμο του 1998, θα γίνει κάτι;
