Το γνωμικό «όπου υπάρχει καπνός υπάρχει και φωτιά» στην υπόθεση των τελευταίων καταστροφικών πυρκαγιών κάλλιστα μπορεί να χρησιμοποιηθεί όχι μόνο κυριολεκτικά, αλλά και μεταφορικά, για να μην πούμε κυρίως μεταφορικά.
Ο «καπνός» που δεκαετίες τώρα δημιουργεί ένα μόνιμο νεφέλωμα πάνω από τις αρμόδιες δημόσιες υπηρεσίες, δυστυχώς σκεπάζει και μια χρονίζουσα «φωτιά», που άλλοτε σιγοκαίει (τον χειμώνα) και άλλοτε φουντώνει (το καλοκαίρι).
Πλέον, όμως, από τον πολύ καπνό ασφυκτιά όλη η κοινωνία, η οποία προφανώς και αντιλαμβάνεται την παντελή έλλειψη στρατηγικού σχεδιασμού για την προστασία των δασών, την ασυντόνιστη δράση των δυνάμεων κατάσβεσης των πυρκαγιών, την απουσία αστυνόμευσης των δασικών περιοχών, τις ελλείψεις προσωπικού, όπως και μέσων πυρόσβεσης και, αυτή τη φορά, τις αδυναμίες σε πολιτικό επίπεδο λόγω κυρίως απειρίας από τη μη προσαρμογή -ακόμη- των καθ’ ύλην αρμόδιων υπουργών στα νέα καθήκοντά τους.
Η θητεία της παρούσας κυβέρνησης μόλις άρχισε. Χρόνος υπάρχει για μια ολιστική προσέγγιση στο ζήτημα της πυροπροστασίας των δασών. Μια προσέγγιση όχι πολιτικού ή συνδικαλιστικού τύπου, αλλά καθαρά επιχειρησιακού. Μια προσέγγιση στην οποία θα προταχθούν ζητήματα όπως η θεσμοθέτηση ενός ενιαίου φορέα δασοπροστασίας, η λήψη μέτρων πρωτίστως πρόληψης-φύλαξης των δασών, ώστε να προλαμβάνουμε τις φωτιές και να μην τρέχουμε πίσω από τον καπνό.
Εδώ και χρόνια, το επιτελικό κράτος τον χειμώνα πλημμυρίζει από τις έντονες βροχοπτώσεις και το καλοκαίρι καίγεται από τις πυρκαγιές.
Τα διαρκώς εκτεινόμενα ακραία καιρικά φαινόμενα -βαρύ σύμπτωμα της κλιματικής αλλαγής- επιβάλλουν μέτρα προστασίας, που έπρεπε να ληφθούν… χθες.
Είμαστε εκτός χρόνου, θα πείτε. Ας είναι… αρκεί κάποιοι να κινηθούν επιτέλους παρεμβατικά.
Ας αρχίσουν σήμερα, ποτέ δεν είναι αργά.
