Μια ακόμη δοκιμασία βιώνει ο δημόσιος τομέας, παλεύοντας τις τελευταίες ημέρες για την αντιμετώπιση των συνεπειών από τις εκτεταμένες καταστροφικές πυρκαγιές σε όλη τη χώρα, αλλά και με τον ίδιο του τον εαυτό, ώστε οι δομικές – χρόνιες αδυναμίες του να μην οδηγήσουν σε μοιραία αποτελέσματα, πέραν βέβαια αυτών που ήδη προκαλούνται στο περιβάλλον.
Όλοι θα συμφωνήσουμε ότι οι αρμόδιες υπηρεσίες της χώρας στερούνται υλικοτεχνικών υποδομών, όπως και πολύτιμων ανθρώπινων πόρων. Προφανώς και ενέργειες κάλυψης των σχετικών αναγκών θα γίνουν, όμως η αποτελεσματικότητα του Δημοσίου κρίνεται και σε επιχειρησιακό επίπεδο, όπου επίσης υπάρχουν σοβαρότατες αδυναμίες.
Αν κάτι σώζει μερικώς την εικόνα του κράτους είναι η αυτοθυσία ορισμένων λειτουργών του, που όμως δεν αρκεί ώστε να λύσει τα χρόνια προβλήματά του.
Το Δημόσιο δεν είναι επαρκώς προετοιμασμένο να αντιδρά συντονισμένα, με ταχύτητα και αποφασιστικότητα σε ακραίες ή έκτακτες συνθήκες. Απόδειξη τα όσα συμβαίνουν τις τελευταίες ημέρες με τις καταστροφικές πυρκαγιές, όπως και τα τραγικά γεγονότα με τους Κροάτες χούλιγκαν, που εξέθεσαν ανεπανόρθωτα το Αστυνομικό Σώμα της χώρας και εν γένει τις υπηρεσίες ασφάλειας. Ας μην ξεχνάμε και το τραγικότατο σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη. Η καθημερινότητα του πολίτη τείνει να κατακλυστεί από καθημερινές τραγικότητες.
Στις τελευταίες , πολύ πρόσφατες, εκλογές το κυβερνών κόμμα ανέλαβε μια σειρά από σοβαρότατες δεσμεύσεις τις οποίες καλείται να τηρήσει, ωστόσο τα πρώτα δείγματα γραφής δεν ανταποκρίνονται στις προσδοκίες των πολιτών. Μετεκλογικός χρόνος υπάρχει, στερεύει όμως η υπομονή. Διαρκεί ήδη δεκαετίες, με τις ευθύνες για κάθε μοιραίο γεγονός να βαραίνουν πολλές κυβερνήσεις
