Η χώρα πιάστηκε στον ύπνο. Δέχτηκε βάναυση επίθεση από τον εισαγόμενο χουλιγκανισμό. Επλήγη η καρδιά της, η κοινωνία της, οι πολίτες της, οι δομές της, από ομάδα Κροατών χούλιγκαν, οι οποίοι οπλισμένοι με μίσος πέρασαν ανενόχλητοι τα σύνορα, διένυσαν με προκλητικό τρόπο όλη τη χώρα, έφτασαν στην Αθήνα, έκαναν χρήση των μέσων μαζικής μεταφοράς, φέροντας επιδεικτικά καδρόνια, μαχαίρια ή άλλα ανάλογα αντικείμενα, και προσέγγισαν το γήπεδο της ΑΕΚ, «συνοδευόμενοι» από ‘Ελληνες χούλιγκανς, με έναν σκοπό: Να σκοτώσουν!
Το ναζιστικό προφίλ των Κροατών, γνωστό τοις πάσι, όπως και τα σοβαρά και εκτεταμένα επεισόδια που προκαλούν εντός και εκτός αγωνιστικών χώρων.
Η έλευση τους στην Ελλάδα ήταν επίσης σε γνώση των αστυνομικών αρχών, όπως και τα οχήματά τους, ακόμη και οι πινακίδες τους και το δρομολόγιο του θανάτου που ακολούθησαν. Κι, όμως, μέτρα πρόληψης δεν ελήφθησαν.
Το ευνομούμενο κράτος γύρισε την πλάτη στον πολίτη. Επέδειξε αδιαφορία, αγνόησε όλες τις προειδοποιήσεις και τα μηνύματα των ευρωπαϊκών αρχών, έχασε το στοιχείο του αιφνιδιασμού, δέχτηκε την «εισβολή» παθητικά αμαχητί και αρκέστηκε «απλά» στην καταστολή, αφήνοντας την κοινωνία εκτεθειμένη. Και το τίμημα ήταν βαρύ.
Η δολοφονία του φίλου οπαδού της ΑΕΚ αποκάλυψε σε όλο της το μεγαλείο την ανικανότητα των αρμόδιων αρχών, αποδεικνύοντας ότι η οπαδική βία παραμένει μια ανοικτή πληγή για την Ελλάδα και τον ελληνικό αθλητισμό, που αντί να επουλώνεται, κακοφορμίζει…
Μέχρι προχθές θρηνούσαμε για τον άδικο χαμό του 18χρονου Άλκη Καμπανού, σήμερα θρηνούμε και για τον Μιχάλη Κατσουρή. Αύριο ποιος ξέρει για ποιον…
