Η ανάγκη αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής γίνεται ολοένα πιο επιτακτική σε παγκόσμια κλίμακα, με τις εξελίξεις να προχωρούν με ταχύτητα που ξαφνιάζει ακόμη και τους ειδικούς. Το «ο καιρός τρελάθηκε» δεν αρκεί πλέον. Σήμερα, όλος ο πλανήτης βιώνει μια άνευ προηγουμένου αλλαγή στις κλιματικές συνθήκες: από το λιώσιμο των πάγων στην Αρκτική και την Ανταρκτική έως τα έντονα καιρικά φαινόμενα με διαδοχικούς καύσωνες, που εναλλάσσονται με έντονες καταιγίδες, ξηρασία και πλημμύρες. Αυτά χωρίς να προσμετρηθούν οι παράπλευρες επιπτώσεις, όπως οι τεράστιες δασικές πυρκαγιές.
Οι επιστήμονες καταγράφουν αυτή την επιταχυνόμενη επιδείνωση των κλιματικών συνθηκών. Σε κάποιο βαθμό και οι κυβερνήσεις. Μόνο που οι πρώτοι αναλύουν και οι δεύτεροι πρέπει να πληρώσουν τον λογαριασμό. Και σ’ αυτή την εργασία παίρνουν πολύ χαμηλό βαθμό αξιολόγησης. Το έχουμε ξαναπεί. Ωραίοι οι στόχοι για τη μείωση των εκπομπών καυσαερίων, όμως πρέπει να συνοδεύονται και από ισχυρές δεσμεύσεις.
Σύμφωνα με έκθεση που δημοσιεύθηκε πέρσι, πριν από τη Σύνοδο του COP27 στην Αίγυπτο, οι αναπτυσσόμενες χώρες θα πρέπει να εργαστούν με την επενδυτική κοινότητα, τις πλούσιες χώρες και τις αναπτυξιακές τράπεζες για να εξασφαλίσουν το ποσό του 1 τρισ. δολαρίων ετησίως σε εξωτερική χρηματοδότηση που απαιτείται για την κλιματική δράση μέχρι το τέλος της δεκαετίας, ενώ παράλληλα να βάλουν άλλα τόσα από δικά τους κεφάλαια. Πόσα είναι σήμερα στο τραπέζι; Περίπου 500 εκατομμύρια. Σε άλλη περίπτωση θα μπορούσε κανείς να το δει ως αστείο. Όμως το πρόβλημα είναι τόσο σοβαρό και τόσο ορατό που μάλλον πρέπει να μας πιάνει απογοήτευση. Ευτυχώς, η λέξη «απελπισία» μάλλον αργεί ακόμη.
