Τον Απρίλιο του 2021 ο πρώην υπουργός Εργασίας μάς μύησε στην ευελιξία, με συμφωνία. Μεταξύ εργοδότη και εργαζόμενου κι ας κραυγάζει η εμπειρία για τον χρυσό κανόνα: όποιος έχει τον χρυσό κάνει τους κανόνες.
Κάπου έμπλεξε ο υπουργός και το μάζεμα της ελιάς, για να αιτιολογήσει τα 10ωρα εργασίας και χάθηκε η ουσία.
Από το θέρο ως τις ελιές δεν απολείπουν οι δουλειές. Έτσι, ο νέος υπουργός ανακοίνωσε, με καμάρι, «τη δυνατότητα ενός εργαζόμενου να δουλεύει δύο 8ωρα σε δύο διαφορετικούς εργοδότες και να είναι αυτό απολύτως νόμιμο… Αν το επιθυμεί, δική του είναι η απόφαση όχι δική μου, από δω και μπρος θα του το επιτρέπουμε, σήμερα δεν γίνεται».
Καλά, η πολλαπλή απασχόληση και τώρα δεν απαγορεύεται. Αρκεί μια ματιά στο ΚΕΠΕΑ (Κέντρο Πληροφόρησης Εργαζομένων και Ανέργων) της ΓΣΕΕ, όπου, μεταξύ άλλων, αναφέρεται και στα χρονικά όρια και είναι ξεκάθαρο ότι δεν υπάρχουν νόμιμα περιθώρια για δύο οκτάωρα την ίδια ημέρα, σε δύο διαφορετικούς εργοδότες, καθώς υπάρχει ο «περιορισμός του άρθρου 16 παρ. 3 του Π.Δ. 27/4.07.1932 σύμφωνα με το οποίο ο εργοδότης… μπορεί να απασχολήσει μισθωτούς, οι οποίοι εργάστηκαν μέσα στο ίδιο 24ωρο σε άλλο ή άλλους εργοδότες, για χρόνο μικρότερο του κανονικού ωραρίου εργασίας, αλλά μόνο για τόσες ώρες όσες υπολείπονται για να συμπληρωθεί το νόμιμο ωράριο της ημερήσιας εργασίας».
Δεν καταλάβατε, διευκρινίζει ο υπουργός. «Σε καμία περίπτωση δεν σταματά να εφαρμόζεται το Π.Δ. 88/1999… όπου εκεί ορίζεται ρητώς ότι για κάθε περίοδο 24 ωρών η ελάχιστη ανάπαυση δεν μπορεί να είναι κατώτερη των 11 συνεχών ωρών, το οποίο συνεχίζει να ισχύει για κάθε εργοδότη στον οποίο εργάζεται ο εργαζόμενος».
Μια χαρά καταλάβαμε και δεν τρώγεται ούτε με το λάδι ούτε με το ξίδι.
Μια χαρά καταλάβαμε. Μας χαρίζουν της ελιάς το μέσα και του αβγού το απέξω
