Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Στα κοινωνικά θέματα υπάρχει το φαινόμενο της «γυάλινης οροφής», που περιγράφει τα τεχνητά ή αόρατα εμπόδια που επιβραδύνουν ή σταματούν την επαγγελματική ανέλιξη των γυναικών στις ανώτερες θέσεις της ιεραρχίας.
Στη γαλλική πολιτική, η γυάλινη οροφή έθεσε ιστορικά το όριο στην υποστήριξη προς το Εθνικό Μέτωπο. Ο Ζαν-Μαρί Λεπέν πέρασε στον δεύτερο γύρο το 2002, αλλά έλαβε μόλις 18% απέναντι στον Ζακ Σιράκ.
Το κόμμα της Μαρίν πήγε καλά στις περιφερειακές εκλογές του 2015, αλλά δεν ξεπέρασε το 27% στον δεύτερο γύρο.
Μέχρι πρόσφατα, το δεύτερο ημίχρονο λειτουργούσε συσπειρωτικά για το πολιτικό κατεστημένο, που κατέβαινε στο γήπεδο με τη φανέλα της Πέμπτης Γαλλικής Δημοκρατίας κι έπαιρνε το παιχνίδι.
Μέχρι πρόσφατα, όμως, ήταν αδιανόητο να μην εκπροσωπηθούν ούτε οι Σοσιαλιστές ούτε οι Γκολιστές στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών. Πλέον, είναι πολύ πιθανό αν λάβουμε υπ’ όψιν μία σειρά δημοσκοπήσεων.
Μέχρι πρόσφατα, δεν συνωμοτούσε όλο το σύμπαν υπέρ της Λεπέν. Από το άγριο τσαλάκωμα του Φιγιόν, που ονειρεύτηκε τον Παράδεισο των Ηλυσίων και βρέθηκε στην Κόλαση του «Penelopegate», τη διάσπαση της (Κεντρο-)Αριστεράς και την ελιτίστικη στάση σε θέματα που καίνε τα λαϊκά στρώματα μέχρι το Brexit, τον Ντόναλντ Τραμπ και το σαρωτικό κύμα αμφισβήτησης του «παλιού».
Βέβαια, η Μαρίν δεν είναι το νέο. Μια ζωή είναι στην πολιτική, παλιά γνωστή, που δεν έχει δοκιμαστεί. Θα της δώσουν την ευκαιρία ν’ αποκτήσει εμπειρία, αναποδογυρίζοντας την κοινωνία και την οικονομία και ταράζοντας τα ευρωπαϊκά ιερατεία;
Οι Γάλλοι έχουν μεν το copyright στις επαναστάσεις και στην ανατροπή της τάξης, αλλά ποιος στοιχηματίζει ότι δεν υπάρχουν ακόμη αντιστάσεις;
Η Κομισιόν, πάντως, είναι αισιόδοξη. «Στη Γαλλία, στην Ολλανδία και στη Γερμανία δεν πρόκειται να κυβερνήσουν οι λαϊκιστές». Καλό είναι, βέβαια, να μην επαναπαυτούν οι Γάλλοι στις Βρυξέλλες, που τρέχουν πίσω από κάθε κρίση, χωρίς λύση.
Καλό είναι να μην αποκοιμηθούν και με τις δημοσκοπήσεις, αν δεν θέλουν τις αποδομήσεις.
