Χρήστος, 34 ετών και Περικλής, 27: Τα δύο παιδιά της Πολεμικής Αεροπορίας που χάθηκαν άδικα, σε μια άνιση μάχη ενάντια στην πύρινη λαίλαπα. Αδικα, ναι! To Canadair που κυβερνούσαν και συνετρίβη, το είχαμε αγοράσει το 1979. Σχεδόν μισό αιώνα πριν. Πολλά χρόνια δηλαδή πριν να έρθουν στον κόσμο τα δύο παιδιά μας. Πολλά χρόνια πριν αρχίσουν να ονειρεύονται ότι θα γίνουν πιλότοι. Γιατί ο πιλότος είναι ένα όνειρο για πολλά νεαρά παιδιά. Επιλογή ζωής. Και κινδύνου.
Τα δύο παιδιά πετούσαν σχεδόν διαρκώς επί δέκα ημέρες. Όπως και οι υπόλοιποι πιλότοι των 11 πυροσβεστικών Canadair που διαθέτουμε σε επιχειρησιακή δράση. Σβήνοντας τη μια φωτιά μετά την άλλη. ΄
Όπως μας είπε ένας βετεράνος τεχνικός στη συντήρηση των Canadair, οι πιλότοι στα πυροσβεστικά «ξεκινούν κάθε πρωί με το πρώτο φως της ημέρας, κάνοντας το σταυρό τους να γυρίσουν πίσω. Ο,τι και να κάνουν οι τεχνικοί για τη συντηρήση των πυροσβεστικών, μπορεί να μην είναι αρκετό. Το ότι είναι παλιά τα Canadair δεν σημαίνει φυσικά πως είναι ακατάλληλα για πτήση. Πρέπει να γίνεται σωστά η συντήρηση και να υπάρχουν ανταλλακτικά, τα οποία όμως πολλές φορές- λόγω της παλαιότητας των αεροπλάνων- είναι δυσεύρετα».
Και έτσι τα παιδιά μας αναγκάζονται να γίνονται ήρωες. Γιατί οι συνθήκες αυτές απαιτούν υπεράνθρωπους. «Αλίμονο όμως στη χώρα που έχει ανάγκη από ήρωες», ακούγεται να λέει ο μεγάλος Γαλιλαίος στο έργο του Μπρεχτ «Ο βίος του Γαλιλαίου»: «Οι χώρες έχουν ανάγκη από Ανθρώπους, όχι από θρύλους. Είναι αξιοθρήνητες οι χώρες που χρειάζονται ήρωες για να σταθούν στα πόδια τους».
Ο Γαλιλαίος, έχοντας συνθηκολογήσει με την Ιερά Εξέταση, δίνει όμως –κατά Μπρεχτ- ένα μεγάλο μάθημα: «Πιστεύω ότι μοναδικός σκοπός της επιστήμης είναι ν` αλαφραίνει τον μόχθο της ανθρώπινης ύπαρξης». Και όχι αναζητώντας μόνο ήρωες της σύγχρονης εποχής, αλλά δίνοντάς τους ξεπερασμένα όπλα. Γιατί –όπως πάλι λέει ο Γαλιλαίος «ένας άνθρωπος που δεν ξέρει την αλήθεια είναι απλώς ένας ηλίθιος, αλλά ένας άνθρωπος που ξέρει την αλήθεια και την αποκαλεί ψέμα, είναι απατεώνας.»
