Τα νούμερα του πληθωρισμού ευημερούν, αλλά οι τιμές στα είδη διατροφής στα ράφια των σούπερ μάρκετ κάνουν τους περισσότερους πελάτες να υποφέρουν.
Ο λεγόμενος πληθωρισμός τροφίμων παραμένει διψήφιος εδώ και 15 μήνες.
Στη λίστα της Eurostat που εξετάζει τον εναρμονισμένο δείκτη τιμών καταναλωτή σε 25 βασικές κατηγορίες διατροφής, η Ελλάδα εμφανίζει υψηλότερο ποσοστό ανατιμήσεων σε σχέση με το μέσο όρο της Ε.Ε. σε συνολικά 11 προϊόντα – ανάμεσά τους στο κρέας, τα φρούτα, το βούτυρο και τα αυγά.
Οι αυξήσεις στις τιμές στο κατσίκι και στο αρνί είναι υψηλότερες στην Ελλάδα σε σχέση με τον μέσο όρο στην ΕΕ.
Αλλά και αν αντί για κρέας το ρίξουμε στα φρούτα – όντως καλοκαιράκι – αν θέλεις κάπου 10 ευρώ για να αγοράσεις ένα καρπούζι, τα πράγματα είναι ανησυχητικά. Αλλωστε, οι ανατιμήσεις στα φρούτα έχουν προκαλέσει «βουτιά» στην κατανάλωσή τους, που υποχωρεί με ρυθμό 8%-10%.
Τα μηνύματα για την πορεία των τιμών των τροφίμων παραμένουν δυσοίωνα και για τους επόμενους μήνες, καθώς δεν διαφαίνεται λύση για την ανανέωση της συμφωνίας για την εξαγωγή σιτηρών από τα ουκρανικά και τα ρωσικά λιμάνια στη Μαύρη Θάλασσα. Η εξέλιξη αυτή πυροδότησε αύξηση της τιμής του σίτου κατά 11% στην παγκόσμια αγορά.
Την ίδια ώρα και οι τιμές του ρυζιού- από το οποίο τρέφεται ο μισός πλανήτης- έφτασαν σε ανησυχητικά υψηλά επίπεδα. Αιτία; Η απόφαση της ινδικής κυβέρνησης να απαγορεύσει τις εξαγωγές σε ορισμένες ποικιλίες ρυζιού, εξαιρουμένου του Μπασμάτι, για να αποτρέψει εκτεταμένες ελλείψεις στην εσωτερική αγορά της.
Η Ινδία είναι ο μεγαλύτερος εξαγωγέας ρυζιού στον κόσμο -ελέγχει αυτή τη στιγμή το 40% του παγκόσμιου εμπορίου-και είναι ο δεύτερος παραγωγός μετά την Κίνα,
Με αυτά και μ` αυτά, φάρμακο για τον πληθωρισμό των τροφίμων, δεν φαίνεται να υπάρχει. Παρά τον άνευ προηγουμένου κύκλο αύξησης των επιτοκίων από την ΕΚΤ.
Για ένατη φορά η Κριστίν Λαγκάρντ αναμένεται να ανακοινώσει αύξηση των επιτοκίων την Πέμπτη, κατά 25 μονάδες βάσης. Αλλά με λίγα περιθώρια ελιγμών, αφού το χρηματοπιστωτικό σύστημα φαίνεται ήδη να βρίσκεται στα όριά του. Ο κόσμος κινδυνεύει να πεινάσει και η οικονομία και οι επιχειρήσεις στερούνται ρευστότητας.
Σε αυτό το πλαίσιο είναι να τρελαίνεται κανείς με τις αυτοκτονικές κινήσεις της ΕΕ. Αντί να τρέχει εναγωνίως να βρει διπλωματική λύση στον πόλεμο στην Ουκρανία, η Ευρώπη κονιορτοποιεί κάθε προσέγγιση με τη Ρωσία. Ακολουθώντας τυφλά την αμερικανική πολιτική.
Μια πολιτική, που είτε μας αρέσει είτε όχι, δεν είναι παρά μια στρατηγική για την επίλυση των οικονομικών προβλημάτων της Υπερδύναμης, σε σχέση και με τον ανταγωνισμό από την Κίνα. Για την αντιμετώπιση της δημοσιονομικής και νομισματικής ασυμφωνίας ,στο εσωτερικό των Ηνωμένων Πολιτειών. Αλλά και για την ενίσχυση των αμυντικών βιομηχανιών που «εκλέγουν» προέδρους. Η ουκρανική κρίση έχει κάνει θαύματα για τη Lockheed, που βλέπει τη μετοχή της να έχει απογειωθεί.
Η Ευρώπη τι κερδίζει όμως; Οι ηγέτες που ρυθμίζουν σήμερα τις ζωές μας, δεν έχουν διδαχθεί τίποτα από το παρελθόν; Όπως έγραφε στις «Ελεγείες του ο μεγάλος Γερμανο-τσέχος συγγραφέας, Ράινερ Μαρία Ρίλκε , για αυτούς, «το παρελθόν είναι ένας νεκρός ,χωρίς πτώμα . Δεν αφήνει σημάδια. Ούτε καν λεκέδες στη μνήμη».
