Ξέρετε τι μου ξαναέκανε εντύπωση; Η ιδέα και η μεταφορά του πολέμου στην προσπάθεια αναχαίτισης του θερινού κακού, που από το 2003 έως το 2022, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της πυρομετεωρολογικής ομάδας FLAME του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών/METEO, μας έχει αφήσει με πάνω από 2.800.000 στρέμματα καμένα. Μιλάμε μόνο για τις 10 πιο ακραίες πυρκαγιές, από τις εκατοντάδες που εκδηλώθηκαν.
«Αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε σε πόλεμο, προσανατολισμένοι αποκλειστικά στο μέτωπο της φωτιάς».
Πολιτική αδεία, η πολεμική γλώσσα αναλαμβάνει πάλι τα ηνία. Τη ζήσαμε και στην πανδημία τούτη την παραπλανητική αναλογία.
«Έχουμε πόλεμο», λοιπόν. Με τις φλόγες ή με τον εαυτό μας; Στρατιώτης δεν είμαι, και δεν γνωρίζω την ψυχή του πολεμιστή, μα φοβάμαι ότι «όταν αρχίσει ο πόλεμος, γίνεσαι αιχμάλωτός του».
Από το 1998, που η ευθύνη των δασικών πυρκαγιών πέρασε στην Πυροσβεστική, υιοθετήθηκε ένα μοντέλο δασοπυρόσβεσης το οποίο βασίστηκε κατεξοχήν στην καταστολή και όχι στην πρόληψη.
Έγραψα «Πυροσβεστική» και ανησυχώ μήπως ο αρμόδιος υπουργός με στείλει για μάθημα στην Αγγλική. Δήλωσε στις 14 του μήνα, τέσσερις μόλις ημέρες προτού αρχίσει ο ετήσιος εφιάλτης, ότι είναι λάθος η λέξη «πυροσβέστης», διότι στα αγγλικά είναι «firefighter» και «οι άνθρωποι είναι μαχητές, είναι κάθε μέρα στην κόψη του ξυραφιού και ρισκάρουν τη ζωή τους για εμάς».
Στα αγγλικά είναι και «fireman». Άλλο, όμως, κάνει μπαμ. Η ανέξοδη κολακεία. Όπως και στην πανδημία, με τους «ήρωες» και την μπαλκονάτη επιδοκιμασία.
Ποιος αμφισβητεί πως οι πυροσβέστες κάνουν υπεράνθρωπες προσπάθειες, γι’ αυτό και τους αγκαλιάζει η κοινωνία, ενώ η πολιτεία -εκτός περιόδου πυρκαγιώντους έραινε προ διετίας με χημικά και αύρες στην Κηφισίας;
Σημαίνει αυτό πως είναι λάθος η λέξη «πυροσβέστης»; Συγγνώμη, αλλά τότε είναι λάθος και η λέξη «υπουργός». Πρέπει να επιστρέψει στην ετυμολογία της: τον βοηθητικό εργάτη, τον χειρώνακτα.
