Το είχαμε προβλέψει ότι το φετινό καλοκαίρι θα ήταν θερμό και μακρύ. Απλώς δεν περιμέναμε να είναι καυτό και, κυρίως, πύρινο. Όμως, πέρα από τον ορυμαγδό των ειδήσεων για τους διαδοχικούς καύσωνες και τις δασικές πυρκαγιές που πλήττουν τη χώρα, υπάρχει κι άλλο ένα καυτό μέτωπο, που έρχεται από Βορρά.
Η ΕΚΤ συνεδριάζει την Πέμπτη και, όπως ευρέως εκτιμάται, θα αυξήσει για 9η φορά τα επιτόκια στην Ευρωζώνη. Θα έχει προηγηθεί η συνεδρίαση της αμερικανικής Fed, που κι αυτή θα πράξει το ίδιο, ίσως για τελευταία φορά στον τρέχοντα κύκλο της αυστηρής νομισματικής πολιτικής.
Σύμμαχος στις αποφάσεις της ΕΚΤ είναι το ΔΝΤ, το οποίο σε ανάλυσή του καλεί την Ευρώπη να προχωρήσει σε περαιτέρω σύσφιγξη της νομισματικής πολιτικής βραχυπρόθεσμα ώστε να αποτρέψει πιθανά πιο κοστοβόρα μέτρα αργότερα, στην προσπάθεια να επαναφέρει τον πληθωρισμό στον στόχο του 2%.
Όλα αυτά τη στιγμή που η ευρωπαϊκή οικονομία δείχνει εμφανή σημάδια αδυναμίας, απόδειξη πως η πολιτική της ΕΚΤ αποδίδει καρπούς: η οικονομία φρενάρει καθώς τα υψηλά επιτόκια παγώνουν τη ρευστότητα.
Οι φωνές που ακούστηκαν πριν από μερικούς μήνες και ζητούσαν από την κεντρική τράπεζα να εγκαταλείψει τον στόχο του πληθωρισμού στο 2% -όπως είχε κάνει ξανά στο πρόσφατο παρελθόν στη διάρκεια της κρίσης- ξαφνικά χάθηκαν.
Η εμμονή στην πολιτική ορθότητα δεν δικαιολογείται επειδή η Ευρώπη δεν βρίσκεται σε κάποιου είδους κρίση. Μάλιστα, ελλοχεύει ο κίνδυνος να υπάρξουν τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα: η επικράτηση του στασιμοπληθωρισμού ή, ακόμη χειρότερα, η εμφάνιση προβλημάτων στα ενεργητικά των τραπεζών λόγω της έκθεσής τους σε ομόλογα – ό,τι συνέβη δηλαδή στις ΗΠΑ με τις καταρρεύσεις των μικρομεσαίων τραπεζών.
Η ΕΚΤ κινείται με βάση το δόγμα, συνεδρίαση με συνεδρίαση, πιστεύοντας ότι έτσι εξασφαλίζει την απαραίτητη ευελιξία στη λήψη αποφάσεων. Ας το ελπίσουμε. Αυτή η ελπίδα κάνει τον πόνο ελαφρύτερο.
