Για ένα ακόμη καλοκαίρι η Ελλάδα καίγεται. Τα ακραία καιρικά φαινόμενα -καταστροφικές πυρκαγιές το καλοκαίρι, καταστροφικές πλημμύρες τον χειμώνα- συνδέονται με την κλιματική κρίση: υψηλές θερμοκρασίες διαρκείας, οι οποίες σε συνδυασμό με το ελληνικό μελτέμι και την πευκόφυτη Ελλάδα ενισχύουν την πιθανότητα καταστροφικών δασικών πυρκαγιών.
Για την κλιματική κρίση χρειάζεται φυσικά διεθνής εγρήγορση. Τα μέχρι σήμερα αποτελέσματα από τις διεθνείς διασκέψεις και συνόδους κάθε άλλο παρά ενθαρρυντικά είναι. Πολλά λόγια, ελάχιστα ή καθόλου έργα.
Επιπλέον, με τη διεθνή κοινότητα βαλτωμένη με τον πόλεμο στην Ουκρανία και τη ρωσική εισβολή και τον αυξανόμενο σε επικίνδυνα επίπεδα συναγερμού ανταγωνισμό Δύσης (ΗΠΑ, Ε.Ε.) – Κίνας, το κλίμα και η άνοδος της θερμοκρασίας φαίνεται να έχουν πέσουν ή υποβαθμιστεί στη διεθνή ατζέντα.
Πέραν όμως της κλιματικής αλλαγής, στη χώρα μας οι πυρκαγιές είναι επαναλαμβανόμενο φαινόμενο, με τον κρατικό μηχανισμό πάντα… έτοιμο.
Ως κάτοικος της νοτιοανατολικής Αττικής (Πόρτο Ράφτη), έχω ιδίαν πείρα από την αβελτηρία των αρχών.
Ορισμένα παραδείγματα, τα οποία σίγουρα δεν θα είναι η εξαίρεση αλλά ο κανόνας για πολλές περιοχές της Αττικής και όχι μόνο: Αν για τον μη καθαρισμό οικοπέδων ευθύνονται αμελείς ιδιώτες, για το γεγονός πως περίφρακτος αρχαιολογικός χώρος καθαρίστηκε πλημμελώς εν μέσω αντιπυρικής περιόδου και 40 βαθμών Κελσίου ποιος ευθύνεται;
Για τη μη υλοποίηση απόφασης της Περιφέρειας για κλείσιμο δρόμων που οδηγούν σε παραλίες (Ερωτοσπηλιά) που δεν μπορούν να σηκώσουν τον κυκλοφοριακό φόρτο, με αποτέλεσμα αν ξεσπάσει φωτιά, ζήτω που καήκαμε, ποιος ευθύνεται;
Για το γεγονός πως παραλίες κατακλύζονται τα βράδια από κατασκηνωτές, ανθρώπους που ανάβουν φωτιές και πετούν βεγγαλικά με συναγερμό 4 ποιος ευθύνεται;
Ερωτήματα που θα επανέλθουν και θα επανέλθουν… Οι κυβερνήσεις αλλάζουν αλλά η αβελτηρία των αρχών μένει.
