«Τουρίστες με μάσκες στο πρόσωπο και βαλίτσες στο χέρι, να περπατούν στους δρόμους, κάτω από υψηλές θερμοκρασίες και έναν ουρανό σκεπασμένο από καπνό»: η γαλλική «Le Figaro» περιγράφει με μελανά χρώματα την εικόνα από τη Ρόδο.
Οι αναρτήσεις ξένων τουριστών στο διαδίκτυο δεν γλυκαίνουν τον πόνο: «Ευτυχώς, οι Έλληνες επιβεβαίωσαν ότι είναι άνθρωποι με μεγάλη καρδιά. Οι οικογένειες που μας φιλοξενούν έχουν παρατήσει τα κρεβάτια τους για να μας αφήσουν να ξεκουραστούμε. Η κατάσταση όμως είναι πραγματικά βαριά και το ηθικό πεσμένο. Έχουμε καταστραφεί ψυχολογικά», γράφει στο Twitter μια Ιταλίδα τουρίστρια.
Η πυρκαγιά που έκανε στάχτη το τελευταίο δάσος που υπήρχε στη Ρόδο, δεν ανάγκασε όμως απλώς χιλιάδες τουρίστες να τρέχουν για να σωθούν. Ούτε επιβεβαίωσε και πάλι την παραδοσιακή φιλόξενη διάθεση των Ελλήνων.
Έδειξε για άλλη μια φορά ότι το κράτος είναι γυμνό.
Είμαστε, δυστυχώς, καταδικασμένοι να βιώνουμε την ίδια τραγωδία κάθε χρόνο!
Χιλιάδες στρέμματα δάσους να καταστρέφονται από τις φλόγες γιατί τα δάση έχουν αφεθεί στην τύχη τους.
Οι κυβερνήσεις εξαγγέλλουν κάθε φορά και νέες μεταρρυθμίσεις για τη δασική πολιτική. Αναζητώντας υπαρκτές αιτίες -κλιματική κρίση-, αλλά και καταφεύγοντας σε δικαιολογίες για τη «γύμνια» μας.
Και ξανά στο ίδιο έργο θεατές, τον επόμενο χρόνο.
Γιατί απλώς δεν ασκούνται πολιτικές ενεργητικής διαχείρισης των δασών με μια ισχυρή δασική υπηρεσία. Γιατί δεν υπάρχει πρόληψη για τις πυρκαγιές, αλλά μόνο καταστολή. Που φυσικά και δεν μπορεί να είναι αποτελεσματική σε ακραίες καιρικές συνθήκες.
Οι ειδικοί το φωνάζουν χρόνια, αλλά σε ώτα μη ακουόντων: Απαιτείται η δημιουργία μιας αναβαθμισμένης Δασικής Υπηρεσίας, η οποία θα είναι συνολικά υπεύθυνη για την προστασία των δασών της χώρας.
Να καταργηθεί ο εσφαλμένος νόμος του 1998, με τον οποίο διαχωρίστηκε η πρόληψη από την καταστολή των δασικών πυρκαγιών.
Χρειαζόμαστε άμεσα ένα ολοκληρωμένο σχέδιο διαχείρισης των δασικών πυρκαγιών.
Ο Παγκόσμιος Μετεωρολογικός Οργανισμός ζητά επιτακτικά από τις κυβερνήσεις να στραφούν σε συστήματα έγκαιρης προειδοποίησης.
Ο κρατικός μηχανισμός να αξιοποιήσει ουσιαστικά την επιστημονική γνώση αιχμής και τα εργαλεία που διαθέτει.
Αλλά και να πάψουν οι πολίτες να είναι παθητικοί, «υπάκουοι» και απλώς να θυμώνουν μετά από κάθε καταστροφή. Να γίνονται δηλαδή εύκολη λεία για τους δημαγωγούς που ξέρουν πώς να αξιοποιούν τα άσχημα, υπόγεια ρεύματα που διατρέχουν οποιαδήποτε κοινωνία.
