Σε απόγνωση κάτοικοι στα πύρινα μέτωπα. Έκοβαν οι φλόγες τη νύχτα σαν ψαλίδι. Δέντρα, ζώα, σπίτια και αυτοκίνητα έγιναν αποκαΐδια. «Είμαι 22 χρόνια στην περιοχή. Κάηκε το σπίτι μου. Δεν έχουμε τίποτα, δεν έχω τα φάρμακά μου, μείναμε στον δρόμο» δήλωσε ο κ. Παναγιώτης στην κάμερα της ΕΡΤ. «Κλαίμε μόνο που τα βλέπουμε».
Θλίψη με τον εφιάλτη, που αποκτά γνωρίσματα κανονικότητας και μονιμότητας. Ένα συνηθισμένο ελληνικό καλοκαίρι. Η συνήθεια είναι σπουδαίος σιγαστήρας. Συνηθισμένες δηλώσεις για τον πανέτοιμο κρατικό μηχανισμό, που «είναι και θα είναι σε επιφυλακή… Είμαστε, σε πολύ υψηλό επίπεδο, προετοιμασμένοι και πάντα θα γίνεται ό,τι είναι ανθρωπίνως δυνατόν». Συνηθισμένες θέσεις για την «κλιματική κρίση, που είναι εδώ. Και πυρκαγιές είχαμε, έχουμε και δυστυχώς θα έχουμε».
Η κλιματική κατάρρευση με την εκτίναξη της θερμοκρασίας εξηγεί πολλά, δεν δικαιολογεί όμως τα κενά. Στην πρόληψη, αν και βρισκόμαστε στη μέση σχεδόν της αντιπυρικής περιόδου. Φταίει η κλιματική κρίση που «οι σωληνώσεις των πυροσβεστικών οχημάτων δεν ταιριάζουν στους κρουνούς», όπως κατήγγειλε ο Μάης Μέντης, πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Λαυρίου Ανατολικής Αττικής;
Όπως ανέφερε στο 902.gr, στην περιοχή Πέτα, «τα πυροσβεστικά οχήματα βάζουν νερό μόνο από έναν κρουνό. Είναι 5 πυροσβεστικά και περιμένουν να γεμίσουν από έναν κρουνό, καθώς στους υπόλοιπους δεν μπορούν να συνδεθούν».
Φταίει η κλιματική κρίση για τα ανεμοδαρμένα ήθη; Το πρωτογενές έλλειμμα προστασίας του περιβάλλοντος ή τις αντιπυρικές ζώνες, που γίνονται κατόπιν εορτής σ’ αναμμένα κάρβουνα ή τις ελλείψεις σε προσωπικό, σε αντιδιαστολή με το αδρανές πανεπιστημιακό ιππικό;
Όσο φταίει η χημεία του οξυγόνου με τον άνθρακα, που κάνει στάχτη τα ανάκατα. Γιατί εκπλήσσεστε δυσάρεστα με τον/ην ιδιοκτήτη/τρια Airbnb, που ενώ ο κόσμος καιγόταν, για τους guests, που αποχώρησαν, καιγόταν; «Τι προβλέπεται; Επιστροφή χρημάτων; Θα ζημιωθώ εγώ ή απλά είναι άτυχος ο guest;»
Όλοι ζημιωνόμαστε με την κανονικότητα της πτώσης. Κάθε καλοκαίρι σε δόσεις.
