Ζούμε σκηνές από το θρίλερ του μέλλοντός μας: Το ελληνικό καλοκαίρι μεταλλάσσεται σε πύρινη βόμβα, η Μεσόγειος φλέγεται, στη Σαρδηνία τα θερμόμετρα έγραψαν 48,8 βαθμούς Κελσίου, στο Σανμπάο της Κίνας έπιασαν τους 52,2 και στον Καναδά μαίνονται ανεξέλεγκτες 573 δασικές πυρκαγιές, ποτίζοντας με μολυσμένο, τοξικό αέρα τους κατοίκους χιλιάδων πόλεων. Ζήσαμε τον πιο θερμό Ιούνιο όλων των εποχών και το Berkeley Earth δίνει πλέον 80% πιθανότητες το 2023 να είναι η πιο θερμή χρονιά στη σύγχρονη Ιστορία του πλανήτη ή, τουλάχιστον, από τότε που άρχισαν να τηρούνται μετεωρολογικά αρχεία, τον 18ο αιώνα. Ταυτόχρονα και σφοδρά θερμικά κύματα χτυπούν τις Ηνωμένες Πολιτείες, την Ευρώπη και μεγάλο μέρος της Ασίας, ενώ η επανεμφάνιση του Ελ Νίνιο μετά από τέσσερα χρόνια κάνει το κοκτέιλ εκρηκτικό και στους ωκεανούς: Στα νερά του Ατλαντικού στη Φλόριντα η θερμοκρασία έφθασε στους 32,2 βαθμούς Κελσίου για πρώτη φορά στα χρονικά. Για τους πληθυσμούς της βόρειας Αφρικής το σκηνικό παραπέμπει ήδη σε μάχη επιβίωσης, για τη νότια Ευρώπη είναι το σοκ που πολλοί προέβλεπαν αλλά όλοι προτιμούσαν να παραπέμπουν σε ένα θολό μέλλον. Για τους επιστήμονες που έκρουαν χρόνια κώδωνα κινδύνου είναι ίσως ο τελευταίος συναγερμός της κλιματικής αλλαγής. «Είναι εκείνο που περιμέναμε εδώ και 20 χρόνια», λέει στο Bloomberg η καθηγήτρια Καμίλ Πάρμεζαν, μέλος της διακυβερνητικής διάσκεψης για το Κλίμα και προειδοποιεί: «Αυτή θα είναι η νέα καθημερινότητα στο μέλλον εάν δεν περιορίσουμε άμεσα τις εκπομπές αερίων». «Κάθε φορά που θα εμφανίζεται το Ελ Νίνιο θα παίρνουμε και μια γεύση του μέλλοντός μας. Αυτή θα είναι η νέα κανονικότητα μετά από πέντε με 10 χρόνια εάν δεν κάνουμε ριζικές κινήσεις τώρα», λέει και ο περιβαλλοντολόγος του Berkeley Earth Ζέκε Χάουζφάδερ. Στην Ελλάδα όμως μπορεί να βλέπουμε ακόμη το δέντρο και να χάνουμε με ραγδαίες ταχύτητες τα τελευταία δάση. Αξιακά, και μπροστά στα ανεξέλεγκτα πύρινα μέτωπα, ο πρωθυπουργός ορθώς έθεσε ως πρώτη προτεραιότητα την προστασία της ανθρώπινης ζωής. Προοπτικά όμως, και στο ζοφερό κάδρο του μέλλοντος, εάν συνεχίσουμε να ορίζουμε ως έσχατη την προστασία του περιβάλλοντος, μπορεί και να μην υπάρχει ανθρώπινη ζωή να υπερασπιστούμε…
