Η χθεσινή φωτιά στη Σαρωνίδα ξέσπασε το μεσημέρι. Σε διάστημα λίγων ωρών όσοι βρισκόμασταν εκεί «μετρήσαμε» αντοχές και κυρίως τα σπουδαία και τη σημαντικά: τη ζωή μας. Ευτυχώς καμία ζωή δεν χάθηκε. Τελεία. Χάθηκαν όμως τόσο πολλά, τόσο γρήγορα για ακόμα μια φορά.
Από το 1981 που γεννήθηκα ακούω για ατομική ευθύνη στη φωτιά. Την αναλαμβάνω κάθε καλοκαίρι από παιδί. Βοηθάω να καθαρίσουν τα οικόπεδα, δεν αφήνω στα σκουπίδια εύφλεκτα υλικά, μεγαλώνοντας δε πετώ τα αποτσίγαρα αναμμένα ή μη στο δρόμο, δεν κάνω μπαρμπεκιου, τσεκάρω τους κρουνούς στα πέριξ.
Κι όμως τελικά η φωτιά δεν αρκείται στην ατομική μου ευθύνη. Εδω και 42 καλοκαίρια καίγεται η Ελλάδα και θρηνούμε θύματα, τη φύση, περιουσίες, καλλιέργειες , ζωικό κεφάλαια και το ίδιο μας το οξυγόνο. Κάθε καλοκαίρι στο ίδιο έργο θεατές.
Σύμφωνα με την έρευνα με τίτλο «Οι φονικές και καταστρεπτικές πυρκαγιές στην Ελλάδα (1980 – 2020)» στις τέσσερις δεκαετίες έχει καταστραφεί από τις συνολικά προκληθείσες 56.326 δασικές πυρκαγιές συνολική έκταση 18.190.592 στρεμμάτων, που αντιστοιχεί στο 13,8% της συνολικής έκτασης της Ελλάδας. Προσθέστε και τις φωτιές του 2021, του 2022 και τις φετινές στη πράξη και το αποτέλεσμα δείχνει ότι έχει καεί έκταση ίση με την συνολική έκταση της Πελοποννήσου και της Αττικής.
Ωστόσο, στο εγχώριο «χρηματιστήριο» εμπρησμών κάθε σεζόν καταγράφεται και νέο «ράλι». Κι όμως ούτε ο στρατηγός άνεμος έχει ευθύνη, ούτε το έρμο το κουκουνάρι έχει.
Η ελληνική πολιτεία έχει ευθύνη που τέσσερις δεκαετίες δεν έχει καταφέρει ούτε να αναπτύξει αποτελεσματικούς σχεδιασμούς πρόληψης και αντιμετώπισης πυρκαγιάς, ούτε να σταματήσει το εμπρηστικό «παζάρι».
Στο έλεος του ανέμου, των πυροσβεστών – που τους εκτιμάμε μονάχα εποχικά- των εναέριων μέσων -που αδυνατούμε να αναβαθμίσουμε- στο έλεος της τύχης της η χώρα κάθε καλοκαίρι. Οι φωτιές στην Ελλάδα εδώ και 40 χρόνια είναι πολιτικό ζήτημα όχι κλιματικό. Αλλά κανείς δεν αναλαμβάνει ποτέ την πολιτική ευθύνη και κυρίως το πολιτικό κόστος να το λύσει. Ούτε καν οι πολίτες, που μένουν στα στενά όρια της ατομικής ευθύνης ή της προσευχής κάθε φορά που οι φλόγες απειλούν τη ζωή του ή των οικείων του. Ούτε όμως οι φωτιές σβήνουν μονάχες τους, ούτε τα θαύματα πραγματοποιούνται μονάχα τους. 42 καλοκαίρια και συνεχίζουμε…
Όλες οι εξελίξεις λεπτό προς λεπτό από το Naftemporiki.gr
