«Μεγάλος στόχος είναι η μείωση των ανισοτήτων», τόνισε ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, ολοκληρώνοντας τη συζήτηση για τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης. «Η ανάπτυξη θα πρέπει να μικραίνει τις κοινωνικές ανισότητες και τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ υποδεικνύουν ότι έχουμε κάνει βήματα σε αυτήν την κατεύθυνση», σημείωσε ο πρωθυπουργός. Ποιος μπορεί να διαφωνήσει με αυτή την κατεύθυνση; Όπως λέει και η οικονομολόγος του ΜΙΤ Εστέρ Ντιφλό βραβευμένη με Νόμπελ Οικονομικών από το 2019 για το έργο της για την καταπολέμηση της φτώχειας, «αν βάλουμε τέλος στις αυξανόμενες κοινωνικές ανισότητες μεταξύ πλούσιων και φτωχών, θα βρισκόμαστε στον σωστό δρόμο».
Μια επισήμανση πάντως που φαντάζει βουνό, δύσκολο να το ανέβει και ο πιο επίδοξος «Μωάμεθ». Η αιτία; Πληθωρισμός απληστίας ονομάζεται και είναι εδώ. Κάποιοι κερδίζουν «απρόσμενα κέρδη» λοιπόν από τον πληθωρισμό και είναι φανερό ποιοι. Και κάποιοι χάνουν και αυτοί είναι οι πολίτες. Για τους καταναλωτές, η επιβάρυνση στις τιμές διαμορφώνεται στη διετία σχεδόν κατά 2 5%. Ο δείκτης τιμών καταναλωτή τον Ιούνιο είχε ποσοστό αύξησης 12,2% στην ομάδα διατροφή και μη αλκοολούχα ποτά. Άλλο τόσο και λίγο παραπάνω είχε αυξηθεί στο ίδιο διάστημα πέρυσι. Τι κι αν οι τιμές του φυσικού αερίου έπεσαν 54%, του ηλεκτρικού ρεύματος 21%, το ίδιο και των καυσίμων. Οι μειώσεις αυτές δεν πέρασαν στο καλάθι του νοικοκυριού. Αποτέλεσμα; Οι συνέπειες στα λαϊκά εισοδήματα να είναι μεγάλες και οι κοινωνικές ανισότητες να διευρύνονται. Τι μπορεί να γίνει για να σταματήσει αυτό το «σκληρό ροκ» των ανατιμήσεων; Όταν μάλιστα από τον Οκτώβριο σταματά η επιδότηση στους λογαριασμούς ηλεκτρικού ρεύματος, με απόφαση της Κομισιόν; Αλλά και θα αρχίσει να γίνεται όλο πιο έντονα αισθητή η αυστηροποίηση της δημοσιονομικής πολιτικής στην Ευρωζώνη με το νέο Σύμφωνο Σταθερότητας;
Η Ντίφλο δεν διστάζει να προτείνει μια «ανορθόδοξη» λύση: «Να εγκαταλείψουμε την εμμονή στον ρυθμό μεγέθυνσης του ΑΕΠ ως τον κύριο ή αποκλειστικό παράγοντα ευημερίας και να επικεντρωθούμε στην εφαρμογή στοχευμένων πολιτικών, που βελτιώνουν την ποιότητα ζωής, όπως αυτές που μείωσαν στο μισό την ακραία φτώχεια». Έτσι θα μπορέσουμε να διαχωρίσουμε την ήρα από το στάρι; τα σωστά μέτρα που πρέπει να ληφθούν, από εκείνα που δεν έχουν κανένα αντίκτυπο ή ακόμη και αρνητικές επιπτώσεις» λέει η Γαλλίδα Νομπελίστρια. Ίσως αυτά να μη φτάνουνγια να λυθούν όλα τα προβλήματα. Αλλά τα στοχευμένα μέτρα μπορεί να βοηθήσουν στην οικοδόμηση μιας αποτελεσματικής οικονομίας σε μια προοδευτική κοινωνία!
