Εμπιστευτικά: Με την προϋπόθεση ότι κάτι θα μείνει μυστικό. Αυτός είναι ο επίσημος ορισμός στο λεξικό. Γιατί στον δημοσιογραφικό χώρο γνωρίζουμε πως όταν κάτι φέρει την ένδειξη «εμπιστευτικό», είναι το πλέον κατάλληλο υλικό για … διαρροή. Πόσο μάλλον όταν είναι «άκρως εμπιστευτικό», όπως η επιστολή που παρέδωσε ο Ανδρέας Λοβέρδος στον Νίκο Ανδρουλάκη για να εξηγήσει τους λόγους της αποχώρησής του από το ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγής.
Όσοι παρακολουθούμε τις πολιτικές εξελίξεις τα τελευταία χρόνια, σίγουρα δεν πέσαμε από τα σύννεφα με την αποχώρηση του Λοβέρδου. Σε πολλούς μάλιστα υπήρχε η αίσθηση πως θα έρθει πολύ νωρίτερα – ακόμη και πριν από τις εκλογές, στις οποίες ο ίδιος δεν πέτυχε να πάρει το εισιτήριο για τη Βουλή. Τα σενάρια για “φλερτ” με την κυβέρνηση ή ακόμη και αξιοποίησή του σε κάποιο πόστο έδιναν και έπαιρναν στον θαυμαστό κόσμο των social media. Ο ίδιος στη χθεσινή ανακοίνωσή του τόνισε πως οι λόγοι είναι «αμιγώς πολιτικοί». Ποιος μπορεί να είναι ένας αμιγώς πολιτικός λόγος; Διαφωνία με την ιδεολογική ταυτότητα του κόμματος, το πρόγραμμά και τις προτεραιότητές του, τη στρατηγική αντιπολίτευσης ή συνεργασιών, τις επιλογές των προσώπων.
Όταν ένας πολιτικός με τα τόσα χρόνια παρουσίας στα κοινοβουλευτικά έδρανα και σε θέσεις ευθύνης επικαλείται τέτοιους λόγους, είναι μάλλον παράδοξο να ζητά αυτοί να μείνουν απόρρητοι. Το χρωστάει τουλάχιστον στους ψηφοφόρους του να τους αποκαλύψει. Εκτός και εάν ποντάρει ακριβώς στη δημοσιογραφική περιέργεια, που όταν συναντήσει το έμμεσο «απαγορευτικό», θα θελήσει να μάθει από την επιστολή ακόμη και τα σημεία στίξης.
Αν οι λόγοι του κ. Λοβέρδου ήταν προσωπικοί, δεν θα είχαμε καμία αντίρρηση. Θα ήταν αυτονόητα και απόρρητοι. Όπως για παράδειγμα θα έπρεπε να είναι τα στοιχεία και οι φωτογραφίες οροθετικών γυναικών που διαπομπεύτηκαν επί υπουργίας του στα κανάλια. Αλλά αυτό είναι μία άλλη συζήτηση…
