Έντονo προβληματισμό, φόβο και ανασφάλεια για το τι μέλλει γενέσθαι στον εργασιακό χάρτη της xώρας, έχει προκληθεί και τις τελευταίες μέρες με τα περιστατικά εργοδοτικής αυθαιρεσίας να βρίσκονται σε έξαρση.
Ενδεικτικό, για την επικρατούσα κατάσταση στον εργοδοτικό χώρο, αποτελεί το γεγονός ότι μέσα σε μια εβδομάδα έχουν δει το φως της δημοσιότητας, τουλάχιστον δύο περιπτώσεις ανάρμοστης εργοδοτικής συμπεριφοράς, καθώς και μια «αμφιλεγόμενη» από αισθητικής πλευράς, με τόπο αναφοράς δυστυχώς νησιά της Δωδεκανήσου.
Ακόμη, συζητιέται η περίπτωση του σερβιτόρου – «βατραχανθρώπου», σε beach bar, στο νησί της Ρόδου, πάρα το γεγονός, ότι η πράξη δεν συνιστά εργοδοτική αυθαιρεσία, καθώς δεν υπάρχει σχετική νομοθετική πρόβλεψη.
Όντως, η νομοθεσία ουδέποτε, υπήρξε τόσο ευφάνταστη… ωστόσο, σύμφωνα με όσα έρχονται στο φως της δημοσιότητας, για την εν λόγω υπόθεση εκκρεμούν πολεοδομικές παραβάσεις, από πλευράς της επιχείρησης.
Όμως, τις τελευταίες ώρες, την «κουλτούρα» ορισμένων σχετικά με την εργοδοτική συμπεριφορά, καταγράφει ακόμη ένα περιστατικό, επίσης στο νησί της Ρόδου, το οποίο απασχολεί τις εισαγγελικές αρχές, σύμφωνα με ανακοίνωση του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου Ρόδου, αφού αφορά σε ξυλοδαρμό εργαζομένου, γιατί αρνήθηκε να προσφέρει τις υπηρεσίες του, σε διπλανή επιχείρηση…
Στον κατάλογο της εν λόγω εργοδοτικής αντίληψης, προστίθεται και επιχείρηση στην ακριτική Κάρπαθο, με υπόθεση τεσσάρων εργαζομένων, νόμιμων μεταναστών, όπου σύμφωνα με σχετικό ρεπορτάζ στα «Καρπαθιακά Νέα» η ξενοδοχειακή επιχείρηση που εργάζονταν, όχι μόνο αρνήθηκε να καταβάλλει το σύνολο των δεδουλευμένων, αλλά υποστήριξε ότι οι εν λόγω εργαζόμενοι, δεν προσέφεραν τις υπηρεσίες τους!
Και αυτή η υπόθεση έχει πάρει το δρόμο της δικαιοσύνης, μόνο, που «πρωτοτύπησε», καθώς όπως δήλωσε ένας από τους τέσσερις εργαζόμενους, ενημερωθήκαν και γνωρίζουν την κατάσταση και οι Πρεσβείες της Ιταλίας, Αργεντινής και Ουρουγουάης….
Όλα τα παραπάνω αναφέρονται για την ιστορία, αφού οι υποθέσεις έκτος από το δρόμο της δικαιοσύνης, είχαν τη τύχη να πάρουν και το δρόμο της δημοσιότητας. Αξίζει να σημειωθεί, πως και η ανακοίνωση που εξέδωσε το Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου Ρόδου, κάνει λόγο για παντελή έλλειψη Τεχνικής Επιθεώρησης Εργασίας παρόλες τις υποσχέσεις και διαβεβαιώσεις όλων των κυβερνήσεων και δυστυχώς, όπως δηλώνει, «ποτέ δεν έγινε πράξη η δημιουργία της στην περιοχή μας».
Και ενώ οι παραδοσιακές, ομάδες πίεσης που δρουν προς την προώθηση των εργασιακών διεκδικήσεων (σωματεία, σύλλογοι, κλπ) φαίνεται πως ανταπεξέρχονται στους καταστατικούς τους ρόλους, δεν διαφαίνεται να υπάρχει η αντίστοιχη προσπάθεια από τις ομάδες πίεσης που εκπροσωπούν τα συμφέροντα των εργοδοτών (επαγγελματικές ενώσεις, εργοδοτικές ενώσεις, ομοσπονδίες και συνομοσπονδίες) και οι οποίοι σε ανώτερο βαθμό εκπροσώπησης αποτελούν και θεσμικούς – κοινωνικούς εταίρους, τουλάχιστον σε σημείο που μπορούν να διαφυλάξουν έστω την εσωτερική τους συνοχή.
Δεν «σκιαγραφεί», διόλου δημοκρατική πρόθεση, επιχειρήσεις – μέλη που τυγχάνουν συλλογικής εκπροσώπησης, να διακατέχονται από τις προαναφερθείσες συμπεριφορές και κουλτούρες, ούτε αφήνουν περιθώρια στους εκπροσώπους τους, προκειμένου να επικαλούνται το «κοινωνικό αποτύπωμα», ορολογία που μας έχουν συνηθίσει.
Πολύ δε περισσότερο, αν λάβουμε υπόψη μας, ότι το σύνολο των επιχειρήσεων της χώρας, είναι μικρές, πολύ μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, που ιστορικά, θα ήταν άδικο να μην αναφερθεί, ότι έχουν καταγεγραμμένες δημοκρατικές στάσεις.
Προς αυτή την κατεύθυνση, πλην του ρόλου τους Πολιτείας, προς όφελος της κοινωνικής συνοχής και της «κατάσβεσης» της κοινωνικής έντασης που επικρατεί πανευρωπαϊκά και αποτυπώθηκε και στα πρόσφατα εκλογικά αποτελέσματα στη χώρα μας, θα ήταν ωφέλιμο για τη δημοκρατία, οι κοινωνικοί εταίροι που εκπροσωπούν την μικρομεσαία επιχειρηματικότητα, πλην των νομοθετημάτων για λογαριασμό των μελών τους να προβληματίζονταν για το πώς θα μπορούσαν να προάγουν και τον πολιτισμό…
* Η Βάσω Μουρελά είναι πολιτικός επιστήμονας
