Skip to main content

Το greedflation είναι εδώ

H τρίτη εκδοχή είναι το λεγόμενο greedflation η εκδοχή στην οποία φαίνονται να φθάνουν πια και η Ευρώπη και η Ελλάδα.

Υπάρχει ο πληθωρισμός της ζήτησης, υπάρχει ο πληθωρισμός της ενεργειακής κρίσης και του πολέμου και υπάρχει και ο πληθωρισμός της απληστίας. Στις δύο πρώτες περιπτώσεις τα συμβατικά όπλα της νομισματικής πολιτικής, οι αυξήσεις επιτοκίων, μπορεί να φέρνουν πόνο όπως λέει και ο Τζερόμ Πάουελ της Fed, ενίοτε όμως παράγουν και αποτέλεσμα. Στην τρίτη περίπτωση τα μπαζούκας των κεντρικών τραπεζών αφοπλίζονται ακαριαία και μένει μόνον ο πόνος (της οικονομικής στασιμότητας) και τα (πληθωρισμένα) υπερκέρδη των επιχειρήσεων.

H τρίτη εκδοχή είναι το λεγόμενο greedflation η εκδοχή στην οποία φαίνονται να φθάνουν πια και η Ευρώπη και η Ελλάδα. Το είπε πρώτο το ΔΝΤ, το λέει τώρα και το Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής: Λέει, και υπενθυμίζει, πως ο πληθωρισμός έχει αναδιανεμητικές επιπτώσεις δηλαδή, βελτιώνει τη θέση κάποιων, επιδεινώνοντας τη θέση κάποιων άλλων. Εν προκειμένω, επιδεινώνει τη θέση των εργαζομένων και δη των χαμηλόμισθων και βελτιώνει τη θέση των επιχειρήσεων που, αντί να περιορίσουν τα περιθώρια κέρδους τους, τα αυξάνουν εν μέσω ανατιμήσεων ιστορικής κλίμακας. Περίπου το ίδιο λένε και τα στοιχεία της Eurostat, που έδειξαν ότι στην τριετία 2019-2022 στην Ελλάδα τα κέρδη αυξήθηκαν κατά 17% και οι μισθοί μόλις κατά 2%.

Το ΔΝΤ επίσης λέει πως ο πληθωρισμός στην Ευρωζώνη οφείλεται κατά 45% στα υψηλότερα επιχειρηματικά κέρδη, κατά 40% στις τιμές εισαγωγών και κατά μόλις 25% στην αύξηση των μισθών. Και ο επικεφαλής του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής, Φραγκίσκος Κουτεντάκης, είπε στο Naftemporiki TV ότι η αποτελεσματικότητα των επιθετικών αυξήσεων των επιτοκίων εξαρτάται πολύ περισσότερο από τη συγκράτηση των επιχειρηματικών κερδών και πολύ λιγότερο από τη συγκράτηση των μισθολογικών αυξήσεων.

Κοινώς, χωρίς μείωση των περιθωρίων κέρδους, η αντιμετώπιση του πληθωρισμού θα απαιτήσει ακόμη πιο βίαιες και ακόμη περισσότερες αυξήσεις επιτοκίων με ό,τι αρνητικό αυτό συνεπάγεται συνολικά για τη ρευστότητα στην αγορά και την ανάπτυξη.

Όπερ σημαίνει, η ελληνική κυβέρνηση καλείται σε άσκηση ισορροπίας με αυξημένο βαθμό δυσκολίας, διότι η ίδια έχει ανεβάσει τον πήχη ψηλά: Στοχεύει σε μέσο ρυθμό ανάπτυξης 3% την επόμενη τετραετία, προκειμένου να υλοποιηθεί η προεκλογική εξαγγελία για αύξηση του μέσου μισθού κατά 25%…