Η Γαλλία στα όρια των αντοχών της. Μια κατάσταση εκτός ελέγχου, που ξεχειλίζει από ανείπωτο θυμό, με τις αιτίες της βαθιά ριζωμένες στις κοινωνίες που ζούμε, αλληλοεπιδρούμε, αλλά δυστυχώς εθελοτυφλούμε στην αντιμετώπιση των προβλημάτων. Και τώρα αυτό έρχεται μπούμερανγκ.
Οι κοινωνικές αιτίες πίσω από την εξέγερση των Γάλλων νεαρών με αφρικανική ή ασιατική καταγωγή απουσιάζουν εντελώς από το αφήγημα της κυβέρνησης Μακρόν, που αποφεύμγει να θέσει στη σωστή του διάσταση το πρόβλημα των φυλετικών διακρίσεων, της βίας απ’ όπου κι αν αυτή εκπορεύεται και της κοινωνικής εξαθλίωσης.
Το πρόβλημα με τα «γκετοποιημένα» προάστια του Παρισιού είναι γνωστό εδώ και πολλά χρόνια, αλλά καμία κυβέρνηση δεν στάθηκε σε αυτό επαρκώς για να το αντιμετωπίσει, αφήνοντάς το να λειτουργεί ως «θρυαλλίδα» κοινωνικής αναστάτωσης.
Σήμερα είναι η Γαλλία, αύριο κάποια άλλη χώρα. Οι συνέπειες της ανεξέλεγκτης μετανάστευσης και η αδυναμία των κυβερνήσεων να την ελέγξουν αποτυπώνονται μέσα στις ίδιες τις κοινωνίες. Διότι, εκ του αποτελέσματος, η υποβάθμιση της ανθρώπινης ζωής, την οποία οι ιθύνοντες δεν μπόρεσαν να αποφύγουν, πυροδοτεί οξύτατες οικονομικές και κοινωνικές πιέσεις, που με τη σειρά τους φέρνουν περιθωριοποίηση, βία και αντίσταση.
Κοινός παρονομαστής όλων των χωρών η συνεχής οικονομική πίεση που βιώνουν τα χαμηλά λαϊκά στρώματα.
Η βία δεν λύνει τίποτε και δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με βία. Η αλλαγή κοινωνικού μοντέλου είναι μονόδρομος και χρειάζεται άμεσα. Οι κοινωνίες θα πρέπει να βρουν τρόπους απορρόφησης και αξιοποίησης όλων των κοινωνικών μειονοτήτων με τρόπο ώστε να τους ανοίξει δρόμο και να τους δώσει ευκαιρίες. Και να είναι ένα βήμα μπροστά σε κάθε ξέσπασμα βίας.
Διότι υπάρχουν κάποιοι που περιμένουν υπομονετικά στη γωνία για να θερίσουν τους καρπούς της εγγενούς αδιαφορίας του πολιτικού συστήματος. Η ακροδεξιά αναδύεται ξανά σε ολόκληρη την Ευρώπη ως η πολιτική επιλογή που μπορεί να δώσει λύσεις. Και το χειρότερο, χάνονται συνεχώς η ελπίδα, η ασφάλεια και η εμπιστοσύνη των φιλήσυχων πολιτών.
