Για αιώνες, η Ρωσία γνώρισε σχεδόν αποκλειστικά ,αυταρχικά συστήματα. Ιστορικά, υπήρξαν μεγάλες πολιτικές και κοινωνικές αναταραχές και επαναστάσεις στη Ρωσία μετά από μεγάλους πόλεμους : Μετά την ήττα στον Κριμαϊκό Πόλεμο το 1856 ο Τσάρος Αλέξανδρος Β’ αναγκάστηκε να καταργήσει τη δουλοπαροικία αλλά και να πουλήσει την Αλάσκα στην Αμερική.
Μετά την ήττα στον Ρωσο-Ιαπωνικό Πόλεμο του 1905, ακολούθησε η πρώτη, αστικοδημοκρατική επανάσταση και ο Τσάρος Νικόλαος Β’ αναγκάστηκε να εκδώσει το Μανιφέστο της 17ης Οκτωβρίου, με το οποίο υποσχόταν ελευθερίες και σύσταση συμβουλευτικής Δούμας.
Η ήττα στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο το 1917 έφερε την Επανάσταση του Φλεβάρη με την παραίτηση του τσάρου για να ακολουθήσει η Οκτωβριανή Επανάσταση του Λένιν.
Μόνο η νίκη στον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο κατά του Ναζισμού έδωσε αίγλη στον Στάλιν, που αυτός χάθηκε υπό το βάρος των γκουλάγκ και των δίωξεων των εσωκομματικών αντιπάλων του. Για να ακολουθήσει η περίοδος της λεγόμενης «στασιμότητας».
Η αποτυχημένη εισβολή του Μπρέζνιεφ στο Αφγανιστάν το 1979 έφερε στην εξουσία τον μεταρρυθμιστή Γκορμπατσόφ το 1986 και μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του 1991 από τη σοβιετική παλιά φρουρά, η Σοβιετική Ένωση διαλύθηκε.
Ο Βλάντιμιρ Πούτιν, αμέσως μετά την ανάληψη των καθηκόντων του το 2000, συνέτριψε την απόπειρα απόσχισης της Τσετσενίας. Έκανε πόλεμο κατά της Γεωργίας το 2008 και απέκοψε ένα τμήμα της χώρας. Το 2014 προσάρτησε την Κριμαία, αλλά το 2022 έκανε ένα σοβαρό λάθος υπολογισμό με την Ουκρανία.
Σήμερα, ενάμιση χρόνο μετά την εισβολή στην Ουκρανία, η άσχημη για το Κρεμλίνο πορεία του πολέμου του Πούτιν, πυροδότησε το πραξικόπημα του επικεφαλής των μισθοφόρων Βάγκνερ, Γεβγκένι Πριγκόζιν και του εγκληματικού θιάσου του.
Ενα πραξικόπημα «μαριονέτα» τελικά , καθώς ο Πριγκόζιν αποδέχτηκε την πρόταση του προέδρου της Λευκορωσίας, Αλεξάντρ Λουκασένκο, να σταματήσει την προέλαση των μαχητών της ομάδας του σε ολόκληρη τη Ρωσία, όπως μετέδωσε το πρακτορείο RIA novosti.
Αλλά η θέση του Πούτιν πιθανότατα θα έχει υποστεί μια αποδυνάμωση, καθώς αναγκάστηκε να κάνει κάποιους συμβιβασμούς και παραχωρήσεις στους μισθοφόρους.
Ενα τμήμα της ρωσικής ελίτ δεν αποκλείεται να αρχίσει μάλιστα, να τον αμφισβητεί. Και όταν όλα σε μια τόσο τεράστια χώρα συγκεντρώνονται σε έναν άνθρωπο, ο έλεγχος μπορεί να ξεφύγει όταν κάτι πάει τόσο στραβά.
Οταν όμως ένας τέτοιος πολιτικός παλεύει για επιβίωση και έχει πυρηνικά όπλα ,είναι πολύ επικίνδυνος. Ειδικά όταν η πίεση και η περικύκλωση από τη Δύση ,αυξάνεται.Αλλά και ένας μισθοφόρος με πυρηνικά όπλα είναι ακόμα πιο επικίνδυνος. Οπως και ένας σκληροπυρηνικός διάδοχος του Πούτιν με άγνωστες προθέσεις.
Ο Ρώσος πρόεδρος βραχυπρόθεσμα έσωσε το καθεστώς του. Αλλά τα ρήγματα στο ρωσικό σύστημα και στο Κρεμλίνο, είναι πλέον προφανή.
