Όσα επισήμως δηλώνονται από τον ΣΥΡΙΖΑ, κυρίως για το Λιμενικό και τα στελέχη του για τη διαχείριση των ροών των μεταναστών στα θαλάσσια σύνορα μας, είναι μια μελανή κηλίδα στην εικόνα της χώρας, που κάποιοι στο εξωτερικό την κάνουν σημαία. Εμφανίζουν μια χώρα που επιλέγει συνειδητά να εκθέτει συστηματικά σε κίνδυνο ή και να αφαιρεί ζωές κατατρεγμένων ανθρώπων.
Η περίπτωση του ναυαγίου ανοιχτά της Πύλου είναι χαρακτηριστική. Πριν καν γίνει αντιληπτό τι και πώς συνέβη, πριν προκύψουν αξιόπιστα στοιχεία, στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και ο ίδιος ο Πρόεδρος του κόμματος, ενοχοποίησαν άκριτα τη χώρα μας. Όχι μόνο τις Ελληνικές αρχές αλλά και την ίδια την Ελληνική κοινωνία.
Πρέπει να είναι η πρώτη φορά που ένας πρώην Πρωθυπουργός αποδίδει τόσο προσβλητικά και μειωτικά χαρακτηριστικά στο σύνολο της Ελληνικής κοινωνίας. «Την ελληνική κοινωνία δεν τη νοιάζει και πολύ αν κάποιοι άνθρωποι κινδυνεύουν να πνιγούν στη θάλασσα» είπε προχθές ο Αλέξης Τσίπρας σε συνάντηση που είχε με εκπροσώπους μεταναστών.
Μια αφοριστική γενίκευση ασυνήθιστη, που δεν στέκεται με τίποτα στα χείλη ενός ανθρώπου που κυβέρνησε τη χώρα πριν τέσσερα χρόνια. Όπως δεν στέκει και το άλλο που είπε, ότι δηλαδή δεν είναι σίγουρος ότι το Λιμενικό έχει εντολή να σώζει όσους κινδυνεύουν υπονοώντας ότι αφήνει σκόπιμα τους ανθρώπους να πνιγούν. «Εμείς δεν θα αφήναμε ανθρώπους να πνιγούν» είπε χαρακτηριστικά για να τονίσει την αντίθεσή του. (σ.σ.1600 πρόσφυγες και μετανάστες πνίγηκαν με τον ίδιο τρόπο μόνο στο Αιγαίο την περίοδο 2015 – 2019)
Το ερώτημα είναι γιατί; Για ποιο λόγο να στοχοποιήσει a priori κανείς την ίδια του τη χώρα; Γιατί να κλείσει τα αφτιά του στην μαρτυρία των ανθρώπων του λιμενικού και να υιοθετήσει τις αντιφατικές μαρτυρίες κάποιων από τους διασωθέντες, που άλλη εκδοχή περιέγραψαν στην αρχή και μια άλλη εντελώς διαφορετική την μεθεπόμενη ημέρα. Γιατί είναι θέσφατο το BBC; (όπως ήταν θέσφατο πριν λίγους μήνες το Spiegel).
Και τέλος πάντων αν υπάρχει ένας επιβεβαιωμένος ένοχος, πριν μάθουμε επισήμως τι ακριβώς συνέβη 47 μίλια ανοικτά της Πύλου, είναι οι διακινητές που εμπορεύονται την δυστυχία και την απόγνωση αυτών των ανθρώπων. Και πιθανόν η ΜΚΟ που εμπλέκεται μέσω Ιταλίας καθώς επιβεβαιώνεται πως υπήρχε συνεχής επικοινωνία με τους διακινητές μέσω δορυφορικού τηλεφώνου(!) και κατά τα φαινόμενα γνώριζε τη συγκεκριμένη ρότα του σαπιοκάραβου. Γι’ αυτούς δεν ακούσαμε κουβέντα.
Η ενοχοποίηση των Ελληνικών αρχών, πριν ακόμη υπάρξει ολοκληρωμένη εικόνα για το τι συνέβη, μαρτυρά προκατάληψη και αντιπάθεια. Φανερώνει όμως και την αψυχολόγητη διαχείριση από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ που ζητά την Κυριακή από τους πολίτες μια δεύτερη ευκαιρία να κυβερνήσει τη χώρα. Ποια χώρα όμως και ποιους πολίτες; Μια χώρα και μια κοινωνία που περιγράφεται από τον Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ απαθής και αδιάφορη στον ανθρώπινο πόνο και τη δυστυχία. Που η ανθρώπινη ζωή για τους πολλούς δεν έχει αξία.
Τελικά κάποιοι εδώ στην Ελλάδα κρατούν αποκλειστικά για τον εαυτό τους το προνόμιο να είναι με τον άνθρωπο, σε αντίθεση με εμάς όλους τους υπόλοιπους που δεν είμαστε με τον άνθρωπο! «Είμαστε με τον άνθρωπο, χωρίς όρους», ισχυρίστηκε προχθές ο Αλέξης Τσίπρας. Όπως ακριβώς το είχε πει και η γνωστή αοιδός, που την ημέρα του ναυαγίου, παρά τη συντριβή της για τραγικό γεγονός, έδωσε συναυλία στέλνοντας από μικροφώνου το μήνυμα «πως αγωνίζεται για έναν άλλο κόσμο, που δεν θα πνίγουμε ανθρώπους με χυδαίες και ελεεινές πολιτικές» (όπως εμείς οι υπόλοιποι!)
ΥΓ. Σε πολλούς ο χειρισμός από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ, θύμισε την ιστορία του Έβρου με τους εγκλωβισμένους δήθεν σε Ελληνική νησίδα μετανάστες, τα fake news για τη νεκρή Μαρία, το Spiegel (που ζήτησε συγνώμη) και τις MKO με τις περίεργες διασυνδέσεις.
