Η Λιβύη πιο πολύ θυμίζει την ταινία Μatrix, παρά χώρα. Από το 2011 και την ανατροπή και εξόντωση του Καντάφι -το Συμβούλιο Ασφαλείας έδωσε το «πράσινο φως» για την επέμβαση του ΝΑΤΟ- με τα γνωστά χαώδη αποτελέσματα.
Στις 4 Μαΐου ο παλιός μας γνώριμος, στρατάρχης Χαλίφα Χαφτάρ, πήγε στη Ρώμη, όπου τον περίμενε η πρωθυπουργός Τζόρτζια Μελόνι.
Σύμφωνα με ιταλικά ΜΜΕ, κύρια θέματα συζήτησης ήταν η αύξηση των μεταναστευτικών ροών προς την Ιταλία και η ανάγκη επίτευξης σταθερότητας στη Λιβύη και στη βόρεια Αφρική γενικότερα.
Καλά, μέχρι να γίνει αυτό, μέσω εκλογών ή/και με μία νέα πολιτική συμφωνία στη Λιβύη, ο στρατάρχης, που ελέγχει τη μισή, θέλει αυτό που κινεί τον κόσμο. Υπάρχει πολύ χρήμα στης διακίνησης τον άτυπο νόμο. Η Δυτική Λιβύη δείχνει τον δρόμο, καθώς «η μεταφορά στις ακτές της Ευρώπης είναι μια κερδοφόρα επιχείρηση εδώ και χρόνια. Είναι ένα σχήμα που δεν απογοητεύει ποτέ… Εάν αναχωρήσουν οι δυστυχείς, βγάζω λεφτά – εάν δεν φύγουν, πάλι κερδίζω» από την ευρωπαϊκή βοήθεια για τη συγκράτηση των μεταναστών, εξηγεί ο Ντανιέλε Ραϊνιέρι στη La Repubblica.
Σύμφωνα με τον ίδιο, ο Χαφτάρ και το σόι του έχουν ένα μικρό πρόβλημα για να πετύχουν τον στόχο τους, το μονοπώλιο της διακίνησης. Τρεις μικρές ομάδες από ισάριθμες φυλές κάνουν κουμάντο στο Μπουτνάν, με πρωτεύουσα το Τομπρούκ, απ’ όπου απέπλευσε το υπερφορτωμένο αλιευτικό για να θερίσει την αυγή της Τετάρτης ωκεανό.
Ξέρουν οι «Χαφτάρ» αυτού του κόσμου, είτε στη Λιβύη, είτε στην Τυνησία, την οποία γυροφέρνουν οι Βρυξέλλες για μία συμφωνία, ότι οι Ευρωπαίοι πληρώνουν για την αποτροπή μαζικών αναχωρήσεων προς την επικράτειά της.
Έτσι, κατεβαίνει η Ευρώπη προς τον Νότο, για να μην ανέβει ο Νότος προς την Ευρώπη; Η Μεσόγειος είναι ένα σύνορο με τεράστιες διαφορές. Εισοδηματικές και δημογραφικές. Αυτό, λέει, πολλά για τις ροές. Δεν λέει τίποτα για συμφορές.
