Αίφνης ανακαλύψαμε ότι έχουμε στη Θράκη μειονότητα. Μουσουλμανική, λόγω τριχοτόμησης εθνοτικής καταγωγής, με βάση τη Συνθήκη της Λωζάννης.
Καλά, το ανακαλύπτουμε κατά καιρούς. Συνήθως εκλογικούς. Τον Ιούνιο του 1989, στις κάλπες που τάραξαν τα πολιτικά νερά, ο ανεξάρτητος μειονοτικός Αχμέτ Σαδίκ με τον συνδυασμό «Εμπιστοσύνη» στη Ροδόπη πήρε 34.145 ψήφους (0,52%) και μία έδρα. Ομοίως τον Νοέμβριο του ίδιου έτους -με τις ευλογίες του Σαδίκ ο Ισμαήλ Μολλά Ροδοπλού- και τον Απρίλιο του 1990 ξανά ο Σαδίκ. Η απλή, πολύ απλή, αναλογική επέτρεψε και στον συνδυασμό «Πεπρωμένο» στην Ξάνθη, υπό τον Αχμέτ Φαΐκογλου, να πάρει έδρα στις εκλογές του 1990.
Με μονοθεματική ατζέντα -την προφανή και δηλώσεις που δεν έκρυβαν τη γραμμή- άνοιξε η κουβέντα. Πώς έκλεισε; Με το όριο του 3% για είσοδο στη Βουλή, που θεσπίστηκε το 1993. Έκτοτε, όχι πάντα ανέφελα, οι βουλευτές της μειονότητας θέτουν υποψηφιότητα μέσω των εθνικών κομμάτων. Κάποιοι μεταφέρουν την εκλογική τους πελατεία από κόμμα σε κόμμα. Νομίζω το ρεκόρ κατέχει ο Ιλχάν Αχμέτ, ο οποίος από το 2004 έχει περάσει από πέντε: Ν.Δ., Δημοκρατική Συμμαχία της Ντόρας Μπακογιάννη, ΔΗΜΑΡ, Ποτάμι, ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ.
Μετά τις μαγιάτικες εκλογές και πριν από τις κάλπες του Ιουνίου, ανακαλύψαμε εκ νέου ότι έχουμε στη Θράκη μειονότητα. Μουσουλμανική, με βάση τη Συνθήκη της Λωζάννης.
Με τη Συνθήκη δεν παίζουμε, ούτε επιτρέπουμε σε άλλους να παίζουν. Τότε, γιατί γίνονται παιχνίδια με τη μειονότητα; «Για 15.000 ψήφους δημιουργούνται εντάσεις που πλήττουν τη σταθερότητα και την κοινωνική ειρήνη σε μία τόσο ευαίσθητη περιοχή»;
Δεν θέλω να ξανακούσω για τον ρόλο του τουρκικού προξενείου, για το οποίο όλοι κάτι ξέρουν και αναφέρουν, αλλά μπορεί κάποιος να μας πει γιατί αφήνεται να δρα, όπως του καταμαρτυρούν;
Προφανώς και δεν πρέπει να είμαστε αφελείς, μα αν φτάσαμε να μαλώνουμε για τη Ροδόπη είμαστε θλιβεροί. Περάστε από το προξενείο στην Κομοτηνή για σουτζούκ λουκούμ, καφέ και μπανιέμ εζμεσί. Άφεριμ…
