Στις αρχές του χρόνου, ο εξάχρονος Θωμάς από τα Γρεβενά υπέστη ανακοπή καρδιάς και οι γιατροί στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών στο Γενικό Νοσοκομείο της πόλης έδωσαν «μάχη» για να σταθεροποιήσουν την κατάσταση της υγείας του. «Ήταν θέμα “τύχης” το ότι υπήρχε αναισθησιολόγος την ημέρα του συμβάντος, καθώς το νοσοκομείο δεν καλύπτεται σταθερά από αυτή την ειδικότητα». Στη συνέχεια κρίθηκε αναγκαία η μεταφορά του παιδιού στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο του Ρίου στην Πάτρα. Σε απόσταση 3,5 ωρών, που έγιναν τέσσερις, αφού το ασθενοφόρο χάλασε στη μέση της διαδρομής και ειδοποιήθηκε άλλο.
Ο Θωμάς κατέληξε, οι γονείς δώρισαν τα όργανά του για μεταμόσχευση σε επτά λήπτες. Και ο αέρας ήταν γεμάτος από σκέψεις και πράγματα να πεις. Αλλά, δεν είπαμε. Μόνο για την επιστροφή στην κανονικότητα γνοιαστήκαμε.
Ποια κανονικότητα; Της δεκαετίας του ’50; Της -ακόμα μίας «διακομιδής» σε καρότσα αγροτικού 63χρονης, που εξέπνευσε στο δρόμο προς το Νοσοκομείο της Κω, καθώς το μοναδικό στελεχωμένο ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ ήταν σε άλλο περιστατικό;
Ποια κανονικότητα; «Στη Χίο και στην Ικαρία το προσωπικό δεν επαρκεί για δεύτερο ασθενοφόρο σε όλες τις βάρδιες. Ενώ στην Ίο, στην Κάρπαθο και στα Κύθηρα το ΕΚΑΒ με 1-2 διασώστες λειτουργεί μερικά 8ωρα».
Ποια κανονικότητα; Των δύο ακινητοποιημένων ασθενοφόρων -προσφορά του ΔΟΜ και της Fraportστο προαύλιο του ΚΥ στο Πλατάνι της Κω, καθώς δεν υπάρχει το απαιτούμενο πλήρωμα; Προσλήψεις; Συγγνώμη, δεν… Μεταθέσεις; Παγωμένες, γιατί θα αποδυναμωθούν άλλες μονάδες οι οποίες είναι (κι αυτές) υποστελεχωμένες. Αποσπάσεις; Κατά πάσα πιθανότητα θα γίνουν από τον άλλο μήνα. Το προστάζει, άλλωστε, ο Ξένιος Δίας και η Αθηνά Ξενία.
Εκτός σεζόν, ατυχία. Τι ειρωνεία η περσινή εξαγγελθείσα «ευκαιρία, η οποία ανοίγεται, ειδικά για την Κω και ειδικά στο κομμάτι της ευεξίας και του ιατρικού τουρισμού». Στο κομμάτι της υγείας, αεί τα πέρυσι καλά.
