Αποικιοκρατία, ένας πόλεμος για ανεξαρτησία, ένας εμφύλιος, ένας ήρωας πολεμιστής που έγινε δικτάτορας, διαφθορά, βία, εκφοβισμός, φτώχεια, παρακμή, επιτόκια και τιμές στα όρη στ’ άγρια βουνά.
Η Ζιμπάμπουε έχει διαμάντια, αλλά δεν είναι χώρα-διαμάντι. Σύμφωνα με τον ετήσιο «δείκτη δυστυχίας», ήταν το 2022 η πιο δυστυχισμένη χώρα στον κόσμο – λόγω τριψήφιου πληθωρισμού.
Η Ελβετία ήταν η 157η και τελευταία στον κατάλογο που δημοσίευσε για ακόμη μια χρονιά ο καθηγητής του πανεπιστημίου Johns Hopkins Στιβ Χάνκε. Τα λεφτά φέρνουν την ευτυχία, τελικά. Μέχρι ενός σημείου. Το «Παράδοξο του Ίστερλιν», από το όνομα του οικονομολόγου που το εισήγαγε το 1974, χτυπά: Από ένα σημείο και πάνω, η αύξηση του ΑΕΠ μιας χώρας δεν αυξάνει των πολιτών την ευτυχία.
Τι στο καλό, όμως, μετρά ο δείκτης δυστυχίας; Λαμβάνει υπ’ όψιν τα στοιχεία κάθε χώρας στα θέματα της ανεργίας, του πληθωρισμού, των επιτοκίων δανεισμού και του κατά κεφαλήν ΑΕΠ.
Έχει γίνει η Συρία συντρίμμια και η Ουκρανία πεδίο βολής, αλλά για τη μιζέρια τους (στην τρίτη και την όγδοη θέση αντίστοιχα) φταίει η ανεργία. Θα πάει μία από «τις πιο αμφιλεγόμενες εταιρείες στον κόσμο», η αμερικανική Palantir με τα λογισμικά της, στην Ουκρανία, καθώς υπέγραψε συμφωνία για την ανοικοδόμηση των κατεστραμμένων από τον πόλεμο περιοχών, και θα ανθήσει η αγορά εργασίας.
Λόγω ανεργίας είναι και η Ελλάδα στην 84η θέση. Πιο δυστυχισμένοι Ευρωπαίοι από εμάς τους δυστυχείς, οι Ούγγροι (58οι), οι Λετονοί (69οι), οι Εσθονοί (73οι), οι Πολωνοί (74οι), οι Ρουμάνοι (79οι) και οι Σλοβάκοι (80οί). Όλοι αυτοί κατσουφιάζουν, όμως, για την ακρίβεια. Στην Ουγγαρία και την Πολωνία το κράτος δικαίου δεν περνά πολύ καλά, αλλά ο πληθωρισμός τούς χαλά.
Αυτούς που κατάρτισαν τον δείκτη. Η Αλβανία από την 97η θέση μάς χαμογελά και η Βουλγαρία από την 101η μάς χαιρετά. Έτσι μετριέται η δυστυχία;
Όταν σκέπτονται όπως ο μπακάλης για τα σακιά του με το ρύζι, το μακιγιάζ δεν ξενίζει. Μάλλον φιλόξενο φαντάζει, όταν την κανονικότητα κάνουμε χάζι.
