Κάποιοι έχουν εμμονή με το «σωστό» εκλογικό αποτέλεσμα και ερμηνεύουν τον κόσμο μέσα από το λογικό, που συμπίπτει με το δικό τους επιθυμητό.
Μόνο που υπάρχουν πολλοί κόσμοι. Στον κόσμο του καθηγητή πολιτικών επιστημών, «κανένας κατεστημένος φορέας δεν έχει μπει σε μια εκστρατεία με τόσο πολλούς δομικούς περιορισμούς και ελλείψεις… βρίσκεται στην εξουσία εδώ και 21 χρόνια… είναι ένας ηλικιωμένος απολυταρχικός ηγέτης. Όταν προσθέτετε όλους αυτούς τους παράγοντες, δομικά μιλώντας, πρέπει να ηττηθεί».
Άλλοι κόσμοι είχαν διαφορετική γνώμη και την επομένη πιάσαν οι «σοφοί» να εξηγούν γιατί διαψεύστηκαν οι δημοσκοπήσεις και οι προσδοκίες και πώς ο Ερντογάν έπεισε τους πολίτες στις σεισμόπληκτες επαρχίες.
Μα, δεν είναι η πρώτη φορά που δημοσκόποι, πολιτικοί και δυτικά Μέσα προέβλεπαν ότι ο Ερντογάν μπορεί να αποκαθηλωθεί. Το 2015 και το 2018 στοιχημάτιζαν διαρκώς. Δεν είναι κακό, αν το πάθος δεν είναι οδηγός.
Αρκούν οι καταγγελίες για διεξαγωγή της ψηφοφορίας με άνισους όρους, από τον έλεγχο του κρατικού μηχανισμού και των ΜΜΕ μέχρι τη βιομηχανία ενστάσεων και την ανάπτυξη πελατειακών δικτύων; Οι Ερντογανομάχοι έκαναν λάθη και τώρα ξανασυζητούν τις φάσεις.
Έκαναν και άκομψες παρεμβάσεις οι πρόθυμοι καθοδηγητές, προτροπές κλασικά αναποτελεσματικές. Αρκετοί ξένοι αναλυτές έπαθαν ό,τι ο Τούλιος, που, προσπαθώντας να μεταπείσει τους οπαδούς του Μάρκου Αντώνιου, κατάφερε να τους αυξήσει.
Είναι, λέει, η Τουρκία «μια τεράστια χώρα με τεράστιο βάθος, που δύσκολα ανιχνεύεται δημοσκοπικά». Ε, καλά, μέσα σε μια τετραετία-πενταετία έγινε τεράστια και πολύπλοκη; Οι πλάκες είχαν ήδη μετακινηθεί, οι αλλαγές είχαν συντελεστεί.
Αφήνοντας τα τεχνικά, για τους πολλούς βαρετά, υπάρχει μια συνθήκη που υποτιμάται στη Δύση, γι’ αυτό και κρύβει εκπλήξεις. Πέρα από την εκλογική συμμετοχή, όνειρο θερινής νυκτός στην Ευρώπη ειδικώς, νομίζουν ότι τα δικά τους γυαλιά είναι για όλα τα μάτια και τ’ αφτιά. Θέλουν προσαρμογή στην Τζεμιλέ και τον Ορχάν.
