Με την ανεργία να «τρέχει» με 10,9%, σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ και τους άνεργους να υπολογίζονται σε πάνω από 508.000, θα περίμενε κανείς η εύρεση εργαζομένων από τις επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα, να αποτελεί εύκολη υπόθεση. Ακόμα καλύτερα αν αποδεχτούμε ως βάση δεδομένων, το 1.035.000 που ήταν τον Μάρτιο οι εγγεγραμμένοι άνεργοι στην ΔΥΠΑ (τ. ΟΑΕΔ).
Δυστυχώς, στην Ελλάδα που οι τουρίστες τη θυμούνται για τον ήλιο της, τη θάλασσά της και το… σουβλάκι με πίτα, ισχύει το ακριβώς αντίθετο! Όσο και αν φαίνεται απίστευτο, υπάρχουν πάνω από 80.000 κενές θέσεις εργασίας στον τουρισμό. Στις κατασκευές εκτιμούν ότι τα κενά θα υπερβούν σύντομα τις 200.000, ενώ στον πρωτογενή τομέα τα αιτήματα των επιχειρήσεων για να εισέλθουν εργάτες από τρίτες χώρες, ξεπέρασαν τις 246.000! Πρόκειται για αστρονομικούς αριθμούς, για τα ελληνικά δεδομένα, που όμως δείχνουν σε μεγάλο βαθμό, την παράδοξη πορεία της αγοράς εργασίας στη χώρα.
Πώς όμως να είναι διαφορετικά τα πράγματα; Πώς αλήθεια να προσεγγίσουν οι επιχειρήσεις εργαζόμενους στον τουρισμό, όταν καλά – καλά δεν έχει συμπληρωθεί μήνας από την επέκταση της Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, στο σύνολο του κλάδου; Μια ΣΣΕ που είχε υπογραφεί τον περασμένο Δεκέμβριο, αλλά επί ένα τετράμηνο παρέμενε στα… συρτάρια του 8ου ορόφου της Σταδίου 29, άγνωστο για ποιο λόγο. Χρονικό διάστημα όμως, όπου έπρεπε να κλείσουν οι περισσότερες συμφωνίες με τους εργαζόμενους, με μισθούς χαμηλότερους από εκείνους που προέβλεπε η ΣΣΕ. Ακόμα και αυτός ο κατώτατος μισθός, αυξήθηκε μετά την 1η Απριλίου, με τη θερινή τουριστική περίοδο, ουσιαστικά να βρίσκεται στην αφετηρία.
Όμως η κατάσταση στον τουρισμό είναι ενδεικτική της συνολικής εικόνας στην αγορά εργασίας. Στις κατασκευές μιλούν ανοιχτά οι επιχειρηματίες για το εργατικό κόστος. Τονίζουν δε ότι αν δεν βρεθούν άμεσα νέοι εργαζόμενοι, σε λίγο καιρό θα κοστίζουν τριπλάσιες αμοιβές, οι ήδη υπάρχοντες!
Στα super market πάλι διαπιστώνονται ελλείψεις προσωπικού στην επαρχία. Ανάλογη εικόνα και στον αγροτικό τομέα, ευρύτερα.
Για όλα αυτά, το υπουργείο Εργασίας έχει να δώσει απαντήσεις; Τα «πανηγύρια» για τη μείωση της ανεργίας, ασφαλώς και αποτελούν ένα πολύ όμορφο «επικοινωνιακό» πυροτέχνημα. Όταν όμως εισερχόμαστε στην ουσία, γιατί οι διαπιστώσεις των ανθρώπων της αγοράς, δείχνουν απαισιοδοξία; Γιατί οι μισθοί παραμένουν καθηλωμένοι σε χαμηλά επίπεδα και δεν μπορούν να πάρουν την ανιούσα; Αλήθεια, έχουν αναλογιστεί στο Οικονομικό Επιτελείο, τι έκαναν όταν περιόριζαν τους τρόπους διαπραγμάτευσης και ουσιαστικά μείωναν δραματικά τη δυνατότητα να υπογραφούν Συλλογικές Συμβάσεις; Τώρα, τα αποτελέσματα είναι το λιγότερο απογοητευτικά.
Ποτέ δεν είναι αργά η επίσημη Πολιτεία να αλλάξει τρόπο σκέψης. Η συμπίεση των μισθών μπορεί σε περιόδους ύφεσης να προσφέρει ανέλπιστα κέρδη στις επιχειρήσεις, αλλά σε περιόδους ανάπτυξης λειτουργεί ως τροχοπέδη για να γίνουν προσλήψεις εργαζομένων. Από κοντά και οι συνθήκες εργασίας. Γιατί άραγε ένας εργάτης να αποδεχτεί να δουλεύει επί μήνες 12άωρα, χωρίς ρεπό και χωρίς συνθήκες υγιεινής; Ειδικά μετά το στραπάτσο της πανδημίας, αυτά τα «ψιλά γράμματα» απέκτησαν ουσία…
Η Πολιτεία οφείλει να δημιουργήσει το ασφαλές πεδίο που απαιτείται ώστε να αυξηθούν οι αποδοχές των εργαζομένων. Οι προτροπές από τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, δεν αρκούν. Χρειάζεται συγκεκριμένο πλαίσιο λειτουργίας, με κανόνες απόλυτα ξεκάθαρους, για να προκύψουν καλές συμφωνίες που θα οδηγήσουν σε ομαλοποίηση της κατάστασης. Αλλιώς, οι επιχειρήσεις θα συνεχίσουν να ψάχνουν τους εργαζόμενους με το… ντουφέκι!
