Ματς σε ρυθμό προπόνησης δεν θα είναι, ούτε ένας ευχάριστος κυριακάτικος περίπατος στην καρδιά του Μάη. Σε ντέρμπι μεταξύ των δυο κυριότερων διεκδικητών του τίτλου φαίνεται ότι θα εξελιχθεί η μάχη της κάλπης και ταυτοχρόνως σε σκληρό παιχνίδι κατάταξης για όλους τους συμμετέχοντες σε μια μάλιστα και μόνη αγωνιστική.
Ο πρωθυπουργός φάνταζε ως αδιαφιλονίκητος νικητής, όμως ούτε εξ αρχής ήταν έτσι, ούτε πολύ περισσότερο στη συνέχεια που τα πράγματα πήραν άσχημη τροπή γι’ αυτόν: τα «φάουλ» ακολουθούνται από βεβιασμένα ή αδικαιολόγητα κόρνερ, σε ρυθμό που ζαλίζεται τόσο η κερκίδα, όσο και ο «VAR»:
1. Η παραδοχή του «Μαξίμ-γκέιτ», ήτοι του σκανδάλου των παρακολουθήσεων δημοσιογράφων, πολιτικών (φίλων και αντιπάλων) στρατιωτικών και επιχειρηματιών. Ήδη προκάλεσε σφοδρές αντιδράσεις από τους πολιτικούς αντιπάλους του και άνοιξε ήδη το δρόμο για δικαστική διερεύνηση της υπόθεσης, αν όχι αυτεπαγγέλτως (όπως θα γινόταν σε οποιαδήποτε άλλη δυτική χώρα που σέβεται τον διαχωρισμό των εξουσιών), πάντως με πολιτική πρωτοβουλία μετά τις εκλογές, όπως εννόησαν σε δηλώσεις τους οι Αλέξης Τσίπρας και Νίκος Ανδρουλάκης.
2. Η δια του κυβερνητικού εκπροσώπου εκδήλωση διάθεσης παραίτησης από τις γερμανικές αποζημιώσεις κατά παρέκκλιση από την επί της ουσίας ομόφωνη απόφαση της Βουλής (Απρίλιος του 2019) «για τη διεκδίκηση και την πλήρη ικανοποίηση όλων των αξιώσεων του ελληνικού κράτους από τον Α΄ και Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο». Το συμμάζεμα που επιχείρησε ο ίδιος με 24ωρη καθυστέρηση δεν διόρθωσε το ατόπημα. Αντιθέτως ενισχύει την εντύπωση «κάτι ξέρει-κάτι ξέρει».
3. Η ανάδυση για ακόμα μια φορά στην επιφάνεια ευρημάτων που μαρτυρούν κρυφή ατζέντα στο ελληνοτουρκικά. Και μην πει κάποιος «ας λέει ο,τι θέλει, Τούρκος είναι o Ταγίπ Ερντογάν». Πρώτον, πρόκειται για τον πρόεδρο μιας χώρας, της γειτονικής μάλιστα και αρκούντως ενοχλητικής, ο οποίος έχει αναδειχθεί σε διεθνή παίχτη με μεγάλες προσδοκίες. Δεύτερον, αποκαλυπτικές αναφορές έχει κάνει και ο Ν. Αναστασιάδης, ο οποίος δεν είναι Τούρκος αλλά ο πρώην Κύπριος πρόεδρος.
«Στα τρία κόρνερ, πέναλτι» λέγαμε πιτσιρικάδες, όταν παίζαμε μπάλα στις αλάνες. Κάπως έτσι ισχύει ο κανόνας και στην πολιτική.
Κι όλα αυτά, ενώ η ακρίβεια εξακολουθεί να βασιλεύει στα σούπερ μάρκετ, βγάζοντας τη γλώσσα στο «καλάθι του νοικοκυριού», όπως επίσης παραμένει το αποτύπωμα από το τραγικό και ταυτοχρόνως εξωφρενικά παράλογο δυστύχημα στα Τέμπη (που όπως όλα δείχνουν οφείλεται σε συνδυασμό κυβερνητικών περικοπών και εμπνεύσεων για την τακτοποίηση ημετέρων). Ανοιχτά είναι επίσης και τα τραύματα από τις συγκρούσεις με μεγάλες κοινωνικές ομάδες όπως οι υγειονομικοί, οι εκπαιδευτικοί, οι καλλιτέχνες και τόσοι άλλοι.
Σύνηθες είναι σε περίοδο εκλογών να επιχειρείται, συνήθως από την κυβέρνηση η οποία εκ των πραγμάτων βρίσκεται στη θέση του κρινόμενου από το εκλογικό σώμα, να επιχειρείται δια υποσχέσεων οικονομικών παροχών άμβλυνση των κακών αναμνήσεων κατά τη θητεία της. Αλλά είναι εφικτή η υλοποίησή τους, την ώρα που είναι γνωστό ότι «το ταμείον είναι μείον»;
Έρχεται με ορμή πατώντας στις αντικοινωνικές κυβερνητικές επιλογές και τα σφάλματα του αντιπάλου του ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης προβάλλοντας το δικό του πρόγραμμα, καθώς λογικό είναι να θέλει να πάρει τη «ρεβάνς» του 2019. Έχει όμως και τις δικές του αδυναμίες. Πρέπει να γίνει σαφέστερος για το οικονομικό του πρόγραμμα και κυρίως να γίνει αναλυτικότερος για τον τρόπο με τον οποίο θα επιχειρήσει τις αναδιαρθρώσεις προς όφελος της κοινωνίας στο σύστημα κατανομής πλούτου. Οικονομικούς εγκέφαλους έχει δίπλα του και κυρίως την έμπειρη Λούκα Κατσέλη, που κατά το παρελθόν επεξεργάστηκε το μόνο αξιόπιστο (όπως αποδείχτηκε στην πράξη) πρόγραμμα προστασίας της ακίνητης περιουσίας των πληττώμενων από την κρίση κοινωνικών στρωμάτων. Έχει επίσης και τα παραδείγματα για την ανάσχεση της ακρίβειας από τον Πέδρο Σάντσες αριστερή κυβερνητική συμμαχία της Ισπανίας.
Ένα είναι το βέβαιο. Δεν προσφέρεται αυτή η προεκλογική περίοδος για παραμυθένιες βόλτες στη «σπηλιά του Αλί Μπαμπά». Σαφής ήταν ο πρώην υπουργός Οικονομικών Αλέκος Παπαδόπουλος στην ανοιχτή επιστολή του προς τους αρχηγούς των τριών κομμάτων εξουσίας (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ) αναλύοντας την οικονομική κατάσταση της χώρας και τις απειλές από την πορεία του δημόσιου χρέους και των άλλων ευπαθών μεγεθών, που αναδεικνύονται-πλην όμως δεν προβάλλονται-από την έκθεση της ΕΛΣΤΑΤ. Τη θέση του θέλησε να ξεκαθαρίσει και ο Γιάννης Στουρνάρας, ο οποίος μολονότι σταθερά φιλοκυβερνητικός, είπε ότι δεν υπάρχει «ο δημοσιονομικός χώρος στην Ελλάδα για να χωρέσουν όλες αυτές οι εξαγγελίες που γίνονται προεκλογικά».
Και μέσα σ’ όλα δείχνει έτοιμο να σκάσει ένα γιγαντιαίο μπαλόνι στην άλλη άκρη του Ατλαντικού. Δεν είναι μια, επικίνδυνη βεβαίως, φούσκα χρηματιστηριακή ή πιστωτική. Είναι το «Χίντεμπουργκ» που έτσι και πάρει φωτιά πάνω από τα κεφάλια της διεθνούς οικονομίας, θα αλλάξει τον ρου της ιστορίας.
Όλα αυτά θα κρίνουν την τύχη της αναμέτρησης ακόμα και αν χρειαστεί «αγώνας μπαράζ» στις 2 Ιουλίου, για να βγει ο πρωταθλητής.
