«Ρωμέικος καβγάς, Τούρκικος χαλβάς»*
Επίκαιρη Ηπειρώτικη παροιμία.
- Η πρώτη και, νομίζω, ουσιώδης παρατήρηση για το περίφημο «debate», είναι η το λιγότερο δουλοπρεπής επιλογή του ονόματος της εκπομπής, το οποίο τα λεξικά αναφέρουν ως συζήτηση, διάλογο. Τόσο απεχθείς είναι για τους ονοματοθέτες της εκπομπής οι ελληνικές λέξεις όπως διάλογος, συζήτηση, αντιπαραθέσεις, διαξιφισμοί ή όποια άλλη ελληνική λέξη μπορούσαν να επιλέξουν; Ή θέλησαν να μιμηθούν τα ελληνικότατα market pass, fuel pass κ.ά. της ελληνικής μας κυβέρνησης;
- Η συζήτηση έγινε με όρους κάθε άλλο παρά δημοσιογραφικούς με «δημοκρατικότατες» παραμέτρους, τις οποίες όρισαν εκπρόσωποι έξι κομμάτων, οι οποίοι διαφύλαξαν, νομίζουν, τα νώτα των αρχηγών τους με περιορισμούς χρόνου και έκφρασης πολιτικών και δημοσιογράφων.
- Οι δημοσιογράφοι -διάμεσα μεταξύ πολιτικών και πολιτών- οι οποίοι καλούνται να αποσαφηνίσουν στους τηλεθεατές τον εκφερόμενο λόγο των πολιτικών αρχηγών, δεν είχαν τη δυνατότητα να θέσουν ερωτήματα σε απόψεις που εκτέθηκαν, όπως το μετέωρο, εκρηκτικό, άνευ διευκρίνισης «κάποιοι πρέπει να πάνε φυλακή» του Ανδρουλάκη.
- Για τον μέσο σκεπτόμενο ψηφοφόρο η τρίωρη «συζήτηση» δεν έδωσε τίποτα νέο. Ακούστηκαν τα ίδια και τα ίδια.
- Δεν ακούσαμε κάτι για τα κοινωνικά φαινόμενα της εποχής όπως της εγκληματικότητας, της βίας των εφήβων-παιδιών, των άνευ ελέγχου αποβλακωτικών σκουπιδιών που προβάλλει η τηλεόραση, των αυξανόμενων περιστατικών κατάθλιψης και αδιεξόδου των πολιτών, της εισβολής της Τεχνητής Νοημοσύνης που ανατρέπει τα πάντα όχι ως επερχόμενη, αλλά ως παρούσα.
- Δεν ακούσαμε κάτι ουσιώδες για τη στάση της χώρας μας στον πόλεμο της Ουκρανίας και τις τεκταινόμενες γεωπολιτικές αλλαγές, για τον ρόλο της χώρας στην Μεσόγειο, την Ευρώπη και τον κόσμο.
- Απορίας άξιο: Αφού όλοι, πολιτικοί και δημοσιογράφοι, δήλωσαν πως δεν μπόρεσαν να εκφραστούν όπως θα ήθελαν στο πλαίσιο που τέθηκε για τη συζήτηση, γιατί το αποδέχθηκαν;
Ευσεβείς πόθοι: Θα ήθελα να μην ακούσω πάλι, με περισσή οίηση, περί αυτοδυναμίας και πρωτιάς, αλλά, με ταπεινότητα, περί Εθνικής Συμφιλίωσης** στην πράξη, με βάση τα πολλά που τους ενώνουν και όχι τα λίγα που τους χωρίζουν. Όμως, δεν είδαμε προγραμματικές συμφωνίες με ειλικρινείς συζητήσεις προ των εκλογών για ενδεχόμενες συνεργασίες των κομμάτων, ώστε να ξέρουμε οι ψηφοφόροι τι κυβέρνηση και ποιος πρωθυπουργός θα μας ξημερώσει. Η Ενότητα, το πασιφανές αναγκαίο για τον τόπο, που απαιτούν οι καιροί για τη διέξοδο από την πολύμορφη κρίση κοινωνίας, οικονομίας, διεθνούς συγκυρίας, αγνοήθηκε ακόμα μια φορά. Προς δόξα της ιστορικά πατροπαράδοτης εμφύλιας έριδας, ημών των πολιτισμένων νεοελλήνων.
*Η Ηπειρώτικη παροιμία «Ρωμέικος καβγάς, Τούρκικος χαλβάς», προφανώς εννοεί ότι όσο εμείς καυγαδίζουμε, τόσο ωφελούνται οι εχθροί μας.
**Θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον μια δημοσκόπηση με μοναδικό ερώτημα: Θέλετε συνεργασία των δύο πρώτων κομμάτων ή πάλι εκλογές; Ήτοι, Εθνική Συμφιλίωση ή φαγωμάρα;
