Από την έντυπη έκδοση
Της Νικόλ Λειβαδάρη
[email protected]
«No jab, no job»: «Όχι εμβόλιο, όχι δουλειά» είναι το λιτό μήνυμα με το οποίο η Citigroup ενημέρωσε την Παρασκευή τους εργαζομένους της στις ΗΠΑ ότι όσοι δεν εμβολιαστούν μέχρι τις 14 Ιανουαρίου θα απολυθούν ακαριαία. Η Citigroup είναι η πρώτη από τις μεγάλες τράπεζες της Wall Street που επιβάλλει υποχρεωτικό εμβολιασμό επί ποινή απόλυσης, δεν είναι όμως η πρώτη εταιρεία στις ΗΠΑ που ορίζει τον εμβολιασμό ως προϋπόθεση για το δικαίωμα στην εργασία. Τον περασμένο μήνα η United Airlines ανακοίνωσε ότι απέλυσε 200 από τους 67.000 εργαζομένους της επειδή αρνήθηκαν να εμβολιαστούν.
Σίγουρα, δεν είναι η επιτομή της δημοκρατίας και των προσωπικών ελευθεριών, αλλά με την Αμερική να μετρά ήδη 839.476 θανάτους από κορονοϊό το τι συνιστά σεβασμό στα ατομικά δικαιώματα μπορεί και να γίνεται συζητήσιμο. Επιπλέον, υπάρχουν και χειρότερα. Στην Κίνα τα 14 εκατομμύρια των κατοίκων της Τιαντζίν πήραν χθες εντολή να κλειδωθούν στα σπίτια τους έως ότου υποβληθούν σε τεστ από τις αρχές, επειδή εντοπίστηκαν 15 κρούσματα της Όμικρον στα σχολεία της πόλης.
Στην Ευρώπη αυτά δεν μπορούν να συμβούν. Ο Εμανουέλ Μακρόν πήγε πιο μακριά απ’ όλους: άνοιξε βεντέτα με τους αντιεμβολιαστές, είπε ότι θέλει να τους «τσατίσει» και πέρασε από την Εθνοσυνέλευση τον νόμο του εμβολιαστικού πάσου. Το αποτέλεσμα ήταν πάνω από 105.000 άνθρωποι να βγουν χθες στους δρόμους διαμαρτυρόμενοι για την καταστολή των ατομικών δικαιωμάτων.
Στην Ιταλία, ο τεχνοκράτης -και λιγότερο ευάλωτος στο πολιτικό κόστος- Μάριο Ντράγκι έκανε υποχρεωτικό τον εμβολιασμό για τους πολίτες άνω των 50 ετών και μέσα σε δύο ημέρες τα ραντεβού για εμβολιασμό αυξήθηκαν κατά 300%. Το Σαββατοκύριακο όμως τον… πυροβολούσαν σύσσωμα τα ιταλικά media και σήμερα σύρεται πιθανότατα σε έκτακτη συνέντευξη Τύπου για να δώσει εξηγήσεις.
Δεν είναι προφανώς η ευρωπαϊκή κουλτούρα δημοκρατίας και ελευθερίας που φταίει για το αντιεμβολιαστικό τείχος. Εκείνο που φταίει είναι η ρήξη εμπιστοσύνης, όπως την περιγράφει και ο δρ Μάικ Ράιαν – ο επικεφαλής ειδικός του ΠΟΥ για τις υγειονομικές κρίσεις. Το γεγονός, όπως λέει, ότι «υπάρχουν εκατομμύρια άνθρωποι στο βόρειο ημισφαίριο που δεν εμβολιάζονται επειδή δεν εμπιστεύονται τις κυβερνήσεις τους. Είτε γιατί οι κυβερνήσεις δεν κατάφεραν να χτίσουν εμπιστοσύνη είτε γιατί η αξιοπιστία υπονομεύθηκε από την παραπληροφόρηση». Και ατυχώς, έως ότου οι έχοντες την ευθύνη σκεφτούν σοβαρά πώς και γιατί χάθηκε αυτή η εμπιστοσύνη, οι υποχρεωτικότητες και οι κοινωνικοί διχασμοί μπορεί να γίνουν η νέα «κανονικότητα».
