Για πρώτη φορά στην νεότερη πολιτική ιστορία της Ελλάδας, σε περισσότερους από 450.000 νέους της ηλικίας 16 -18 δίνεται η ευκαιρία να πάνε στις κάλπες. Και γιατί όχι, να επηρεάσουν με τη ψήφο τους το εκλογικό αποτέλεσμα, που σίγουρα για τα επόμενα τέσσερα χρόνια θα επηρεάσει τη ζωή τους.
Ως νέος που ψηφίζω για πρώτη φορά, αντιλαμβάνομαι το βάρος ευθύνης που φέρει η συγκεκριμένη κατάκτηση, φυσικά και θα επιλέξω να προσέλθω στην κάλπη της 21 Μαΐου.
Για εμένα η αποχή δεν είναι λύση. Επιλέγω να ψηφίσω γιατί έχω γνώμη και θέλω να ακουστεί. Δεν θέλω να κάθομαι παθητικός ενώ κάποιοι άλλοι παίρνουν αποφάσεις για τη δική μου ζωή.
Τα τελευταία χρόνια έχουν υπάρξει τρανταχτές αλλαγές στην ελληνική πραγματικότητα με αρνητικά ή θετικά αποτελέσματα. Έχω δικαίωμα πλέον να αποφασίζω αν συμφωνώ ή όχι, αν θέλω ή δεν θέλω, αν χρειάζεται αλλαγή ή όχι. Αυτό το δικαίωμα δεν πρέπει να το πετάξουμε στα αζήτητα . Πρέπει την άλλη Κυριακή να πάμε στις κάλπες και όχι για …πικ νικ. Γιατί εμείς θα ζήσουμε στον κόσμο που αυτή τη στιγμή οι κυβερνήσεις φτιάχνουν. Ε, λοιπόν θέλω να έχω λόγο στο ποιος φτιάχνει τον κόσμο μου…
Η απόφαση άσκησης του εκλογικού δικαιώματος είναι το πρώτο βήμα. Το δεύτερο είναι και το πιο καθοριστικό:
Τι θα ψηφίσω; Ακούω αυτή την ερώτηση σε πολλές συζητήσεις των παιδιών της ηλικίας μου και η αλήθεια είναι ότι και εγώ έχω δυσκολευτεί να καταλήξω.
Οι νέοι, σήμερα, δεν γνωρίζουν τι θέλουν να ψηφίσουν γιατί απλούστατα η πολιτική πραγματικότητα της Ελλάδας μοιάζει κάτι παραπάνω από απογοητευτική στα μάτια τους. Περάσαμε μια οδυνηρή οικονομική κρίση, μία πανδημία με ένα κράτος που υπολειτουργούσε, μνημόνια, ακρίβεια, και …χαμηλές θερμοκρασίες στην πολυκατοικία μας γιατί ήταν ακριβό το πετρέλαιο.
Εγώ και οι φίλοι μου έβλεπαν και βλέπουν τους γονείς μας να μοχθούν για να τα βγάλουν πέρα. Για να πληρώνουν το φροντιστήριο, την ώρα που μας λένε ότι έχουμε δωρεάν παιδεία!
Και ο μήνας να τελειώνει τις πρώτες 20 μέρες,μαζί με το μισθό των γονιών μου. Τι εμπιστοσύνη να έχουμε λοιπόν στο πολιτικό σύστημα,εμείς που ψηφίζουμε για πρώτη φορά ;
Τι να κάνουμε όμως; Να κάτσουμε και να κοιτάμε απαθείς τους άλλους που θα αποφασίζουν για το δικό μας μέλλον; Ε,όχι!
Η επιλογή της κυβέρνησης μας αφορά: Γιατί θα καθορίσει το πώς θα σπουδάσουμε αύριο , σε τι πανεπιστήμιο και σε ποιες συνθήκες;
Θα καθορίσει που και αν θα βρούμε δουλειά ή θα τρέχουμε στις Γερμανίες, όπως οι παππούδες μας.
Πρέπει να είμαστε μέρος της απόφασης και της λύσης. Άλλωστε εκεί στηρίζεται και το πολίτευμά μας.
Δημοκρατία έχουμε όταν μετέχουμε στις κοινές αποφάσεις και έχουμε λόγο και άποψη. Δεν υπάρχει δικαιολογία για την αποχή. Από τη στιγμή που έχουμε την απαραίτητη ωριμότητα για να δώσουμε εξετάσεις που θα καθορίσουν τις σπουδές και κατ’ επέκταση τη ζωή μας, σίγουρα μπορούμε να έχουμε άποψη για το ποιος θέλουμε να μας κυβερνά και ποιος όχι.
Ακούμε άλλωστε να λένε όλοι τους στην τηλεόραση ότι το μέλλον αυτού του κόσμου είμαστε εμείς. Να το αποδείξουμε,γαμώτο…
Συμμετοχή και όχι αποχή!
* Ο Βασίλης Καλέτσιος είναι μαθητής Β’ Λυκείου και πρόεδρος 15μελους
