«Συγγνώμη για το λάθος» αποφάσισε να ζητήσει από τους πολίτες ο διοικητής της Τράπεζας της Αυστραλίας Φίλιπ Λόου.
Ο Αυστραλός κεντρικός τραπεζίτης είχε προβλέψει το 2020 ότι τα επιτόκια δεν θα αυξάνονταν μέχρι το 2024. Χιλιάδες πολίτες πήραν υπόψη αυτή την εκτίμηση για να αγοράσουν ένα σπίτι.
Το χρήμα, ωστόσο, έγινε πιο ακριβό πολύ νωρίτερα και πιο απότομα από το αναμενόμενο. Και έτσι οι δόσεις όσων πήραν στεγαστικό δάνειο εκτοξεύτηκαν και δεν μπορούν πλέον να αποπληρώσουν τα δάνειά τους, με κίνδυνο να χάσουν τα σπίτια τους. «Λυπάμαι που οι πολίτες με άκουσαν και ενήργησαν σύμφωνα με αυτό και τώρα βρίσκονται σε μια θέση που δεν θέλουν να είναι» είπε ο Αυστραλός κεντρικός τραπεζίτης. Στα καθ’ ημάς, η Κριστίν Λαγκάρντ είπε ότι η αύξηση του κόστους των στεγαστικών δανείων δεν εξαρτάται από την ίδια. Όπως είπε πριν από μήνες ότι δεν είναι δουλειά της να συγκρατήσει τα spreads. Η ΕΚΤ αντέδρασε με αντανακλαστικά… Παβλόφ και συνέχισε να αυξάνει το επιτόκιο αναφοράς: ένα τέταρτο της μονάδας, που το φέρνει στο 3,25%. Και έπεται συνέχεια. Και να σκεφτεί κανείς ότι πριν από έναν χρόνο ήταν κάτω από το μηδέν (-0,50%). ΠΑΡΑ τη συνεχή άνοδο των επιτοκίων, ο πληθωρισμός στην Ευρωζώνη βρίσκεται στο 7%. Θα ακουστούν φυσικά πολλές δικαιολογίες, για τον πόλεμο, το πετρέλαιο, το φυσικό αέριο, τον πληθωρισμό και τον… Χατζηπετρή, που θα έλεγε και ο αείμνηστος Λουκιανός.
Και όμως! Τους τελευταίους μήνες το κόστος της ενέργειας και των πρώτων υλών έχει μειωθεί σημαντικά. Βλέπετε κάποια σοβαρή μείωση στα πρατήρια; Ή στα ράφια των σούπερ μάρκετ;
Οι επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά αναγκάζονται να μειώνουν τη ζήτηση για δάνεια και αυτό είναι πάντα ο κώδωνας του κινδύνου που προηγείται μιας οικονομικής επιβράδυνσης.
«Η μείωση του πληθωρισμού απαιτεί, όχι μόνο αποφασιστικές παρεμβάσεις στη νομισματική πολιτική, αλλά και υπεύθυνες δημοσιονομικές πολιτικές» γράφει ο Ιταλός κεντρικός τραπεζίτης Ιγνάθιο Βίσκο στο τελευταίο του βιβλίο «Πληθωρισμός και νομισματική πολιτική».
Χρειάζοντα υπεύθυνες δημοσιονομικές πολιτικές. Και όχι ακραίες ασάφειες. Για παράδειγμα: Πώς θα υποχρεώσει ο πρωθυπουργός τον ιδιωτικό τομέα να αυξήσει τους μισθούς πάνω από 25% στην 4ετία, όπως έχει υποσχεθεί; Υπάρχει ένα δεσμευτικό χρονοδιάγραμμα; Ή όλα υποτάσσονται στην προεκλογική πλειοδοσία υποσχέσεων; Μέχρι τότε βλέπουμε… Όσο για συγγνώμη; Ποιος θα το θυμάται μέχρι τότε…
