«Μετά από δεκαετίες αδυσώπητης πτώσης της εξουσίας και της επιρροής, ο κόσμος θα ζηλέψει και πάλι τη Βρετανία», γράφει η εφημερίδα Sun. Στο ίδιο μήκος κύματος, ο Βρετανός πρωθυπουργός Ρίσι Σούνακ σημείωσε: «Καμία άλλη χώρα δεν θα μπορούσε να προσφέρει ένα τόσο εκθαμβωτικό θέαμα – οι πομπές, η μεγαλοπρέπεια, οι τελετές και τα φεστιβάλ στους δρόμους», είπε ο συντηρητικός πολιτικός. Θα πρέπει φυσικά ο Σούνακ να είναι χαρούμενος καθώς η στέψη του Βασιλιά Καρόλου του Γ’ επισκίασε εύκολα την ηχηρή εκλογική ήττα των Τόρις στις αυτοδιοικητικές εκλογές της Πέμπτης.
Αναμφίβολα όλος ο πλανήτης άφησε για λίγο πίσω τα βάσανά του για μα παρακολουθήσει τη στέψη του βασιλιά Καρόλου Γ’. Οι αστραφτερές άμαξες, οι υπέροχες στολές, η λάμψη και ο χρυσός της βασιλικής οικογένειας, όλα επί σκηνής.
Αλλά πίσω από τη λάμψη και τα τηλεοπτικά προγράμματα είναι ξεκάθαρο ότι οι εικόνες έδειξαν μόνο ένα μέρος της συναισθηματικής κατάστασης των Βρετανών. Όλο και περισσότεροι είναι αδιάφοροι.
Στην γκρίζα καθημερινότητα πολλών ανθρώπων στη χώρα υπάρχει ελάχιστος χώρος για παραδόσεις που προσελκύουν τα βλέμματα του πλανήτη, αλλά που δεν βελτιώνουν τη δική τους ζωή τους. Εκατομμύρια Βρετανοί υποφέρουν από την αύξηση των τιμών της ενέργειας και των τροφίμων. Δεν έχει νόημα για πολλούς ότι σε μια τέτοια εποχή δαπανώνται 250 εκατομμύρια λίρες σε μια αναχρονιστική τελετή. Σε έρευνα που διεξήχθη από το ινστιτούτο έρευνας κοινής γνώμης Yougov, περισσότεροι από τους μισούς είπαν ότι η κυβέρνηση δεν πρέπει να πληρώσει για το λαμπρό θέαμα.
Ο βασιλιάς Κάρολος γνωρίζει άλλωστε ότι ειδικά οι νέοι επικρίνουν ολοένα και περισσότερο τη μοναρχία: 78% των Βρετανών ηλικίας 18 έως 24 ετών, σύμφωνα με την έρευνα, δεν ενδιαφέρονται για τους «Βασιλιάδες».
Ο Κάρολος φαίνεται πάντως πιο κοντά στον κόσμο. Δεν χρειάζεται να συστηθεί ούτως ή άλλως. Στη διάρκεια της 70χρονης βασιλείας της μητέρας του,Ελισάβετ είχε αρκετό χρόνο για προετοιμασία. Κάποτε ο Κάρολος χλευάστηκε ως ιδιόρρυθμος, φανατικός οικολόγος. Έχει από καιρό δείξει ότι τα αγαπημένα του θέματα είναι η προστασία της φύσης, της βιωσιμότητας και της διαφορετικότητας.
Το ερώτημα είναι: Θα μπορέσει να «συντηρήσει» και να εκσυγχρονίσει ταυτόχρονα το στέμμα; Θα είναι πιο πολιτικός βασιλιάς από τη μητέρα του; Θα σταματήσει την πλημμύρα των σκανδάλων της βασιλικής οικογένειας στα ΜΜΕ; Ποια πολιτική θα υιοθετήσει απέναντι στις πρώην αποικίες; Και τι θα κάνει με την Ευρώπη μετά το Brexit; Και τέλος, θα πρέπει να απαντήσει πειστικά αν εξακολουθεί να έχει νόημα η κληρονομική μοναρχία;
Αυτά είναι μερικά από τα πολλά ερωτήματα μετά το ιστορικό πέρασμα του στέμματος της Μεγάλης Βρετανίας από τη μακροβιότερη βασίλισσα στην ιστορία του βασιλείου, την Ελισάβετ Β’, στον μεγαλύτερο γιο της, Κάρολο.
Σίγουρα ο νέος μονάρχης στα 74 χρόνια του θα βασιλεύσει σε πλήρη ασυνέχεια με τη μητέρα του. Πρώτα απ’ όλα γιατί είναι γιος μιας άλλης γενιάς και όπως είπε ο Γάλλος ιστορικός Μαρκ Μπλοχ, «οι άντρες είναι περισσότερο παιδιά της εποχής τους, παρά των πατεράδων τους» – και στη συγκεκριμένη περίπτωση, των μητέρων τους.
Όλοι συμφωνούν ότι ο Κάρολος θα είναι ένας βασιλιάς με περισσότερη πολιτική προσωπικότητα, ακόμα κι αν ο ρόλος του επιβάλλει ακόμη πιο υψηλό βαθμό διακριτικότητας.Είχα την τύχη να συναντήσω τον Κάρολο ως διάδοχο πριν μερικά χρόνια στο Λονδίνο, στο πλαίσιο μιας εκδήλωσης των Πρακτορείων Ειδήσεων της Ευρώπης. Στην ολιγόλεπτη συζήτηση έδειξε ότι νοιάζεται για τα προβλήματα του κόσμου, για την κατάσταση στον Τύπο, ιδίως όμως για την κλιματική αλλαγή. Ήταν το θέμα που τον συγκινούσε και τον συγκινεί.
Αλλά όσο και αν θέλει να είναι ένας πιο σύγχρονος βασιλιάς, η μοναρχία παραμένει ένας θεσμός που δύσκολα αντιπροσωπεύει το παρόν και πολύ περισσότερο το μέλλον. Σίγουρα, διατηρεί μια ιστορική παράδοση, αλλά πολιτικά, ο κόσμος έχει από καιρό εγκαταλείψει την έννοια της θεόπνευστης κληρονομικής μοναρχίας.
Παραμένει ένας εντελώς αναχρονιστικός θεσμός. Θα καταφέρουν ο πρίγκιπας Κάρολος και η βασίλισσα Καμίλα να συμφιλιώσουν την παράδοση, την πολιτική, τον νεωτερισμό και την ίδια την αίσθηση ύπαρξης της βρετανικής μοναρχίας;
