Είναι εντυπωσιακό ότι, ενώ η πίστη στην πολιτική έχει φτάσει τόσο χαμηλά, η πίστη του «Θανασάκη του πολιτευόμενου» στις δυνάμεις του παραμένει σταθερά αυξανόμενη. Έχει πλεόνασμα διάθεσης, αντοχής, ικανοτήτων, αλλά κυρίως βεβαιότητας ότι διαβάζει σωστά την εποχή;
Τι έπαθε ο τάδε ή ο δείνα και κατεβαίνει υποψήφιος; Αφήνω το βόλεμα εκτός και αυτόν που δεν γνωρίζει άλλο θεό και ξαναρωτώ. Τι πάθανε τόσοι απόστολοι 27 κομμάτων, 8 συνασπισμών +1 μεμονωμένος με τη δική μας προκοπή; Ό,τι και ο Ανάργυρος Προκόπης (Βασίλης Αυλωνίτης), που τάζει μέχρι ποτάμια.
« – Από τη Δευτέρα λέγω, δεν θα πεινάει κανένας… Δεν θα αφήσουμε τα χελιδόνια να μας κουτσουλάνε όλη μέρα τις αυλές, θα διορίσουμε 4 να τα διώχνουν με τα καλάμια από τα σύρματα. Από τη Δευτέρα θα αρχίσουμε να χτίζουμε γιοφύρια…
– Τι να τα κάνουμε τα γιοφύρια, αφού δεν έχουμε ποτάμια;
– Θα κάνουμε και ποτάμια, δύσκολο είναι;».
Δύσκολο είναι να συγκρατηθείς. Παρατηρείς και απορείς. Υπάρχουν λίγα πράγματα που να κατανοήσεις μπορείς και αυτά είναι σχετικά στοιχειώδη, όπως τα τέσσερα κίνητρα, κατά Μπέρτραντ Ράσελ. «Αυτό το “κοίτα με” είναι μια από τις βασικότερες επιθυμίες. Μπορεί να πάρει αμέτρητες μορφές, από καραγκιοζιλίκια έως το κυνήγι της μεταθανάτιας δόξας…
Υπάρχει όμως ένα που τα επισκιάζει όλα. Εννοώ το πάθος για εξουσία… Πολλοί προτιμούν τη δόξα από την εξουσία, αυτοί οι άνθρωποι όμως γενικώς έχουν μικρότερη επίδραση στην πορεία των γεγονότων από εκείνους που προτιμούν την εξουσία από τη δόξα. Η εξουσία, όπως και η ματαιοδοξία, είναι ακόρεστη: τίποτε λιγότερο από την παντοδυναμία δεν μπορεί να την ικανοποιήσει πλήρως… Τώρα, αν αυτό το κίνητρο σας οδηγήσει σε πράξεις ωφέλιμες ή ολέθριες, εξαρτάται από τις προσωπικές σας ικανότητες και από το κοινωνικό σύστημα».
Φιλόσοφε, τι γίνεται όταν οδηγεί σε γελοιότητες, όπως το να μαλώνει ο υποψήφιος της Ν.Δ. με τον υποψήφιο του ΣΥΡΙΖΑ για το ποιος είναι πιο «γαλάζιος»;
Απλώς, δεν ψάχνεις ταυρομάχους στη Λούτσα.
