Η προεκλογική περίοδος φημίζεται για τις υποσχέσεις που «πέφτουν στο τραπέζι». Ειδικά ως προς το σκέλος των μισθών, η πλειοδοσία θυμίζει κανονικό πλειστηριασμό. Ο ένας δίνει πέντε, ο άλλος δίνει επτά, ο επόμενος δίνει δέκα, είναι καλά, να τ’ αφήσω;
Προφανώς και οι «ψυλλιασμένοι» πολίτες ξέρουν να «κρατούν μικρό καλάθι» κατά την προεκλογική περίοδο. Υπάρχουν όμως και άλλοι, που «ζουν και αναπνέουν» για τη συγκεκριμένη πλειοδοσία. Σε αυτό τον άτυπο πλειστηριασμό, είναι μάλλον τα θύματα: Πιστεύουν ό,τι τους πουν και στο τέλος της εκάστοτε τετραετίας, βρίσκονται με τα χέρια σε… άδειες τσέπες!
Όμως, τα ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν από τα κόμματα που φιλοδοξούν την επαύριο των εκλογών να έχουν τα ηνία της χώρας, άρα και να κρατούν το… Ταμείο των όποιων μισθολογικών αυξήσεων, είναι ξεκάθαρα. Το βασικότερο ίσως είναι το «πότε».
Δηλαδή, πότε πρόκειται να γίνουν οι όποιες αυξήσεις. Σε μια περίοδο ασταμάτητης ακρίβειας, η υποσχεσιολογία σε βάθος τετραετίας, ασφαλώς και δεν συγκινεί. Άλλωστε, οι ψηφοφόροι εδώ και τώρα υποφέρουν από την ακρίβεια, εδώ και τώρα αδυνατούν να ανταπεξέλθουν σε βασικές ανάγκες τους, εδώ και τώρα καλούνται να πληρώσουν βενζίνη στα 2 ευρώ το λίτρο, εδώ και τώρα τρέμουν μόλις τους έρθει ο λογαριασμός στο ρεύμα. Αυτές τις παραδοχές, πρέπει να έχει μπροστά του, όποιος δεσμευτεί για αυξήσεις στους μισθούς, οι οποίες επίσης πρέπει να αντιμετωπιστούν «εδώ και τώρα» για να διορθωθούν όλα τα ανωτέρω σοβαρά προβλήματα της καθημερινότητας των πολιτών. Καλή είναι η ιδέα για 1.500 ευρώ μέσο μισθό στον ιδιωτικό τομέα ή για 950 ευρώ κατώτατο μισθό, αλλά όχι σε βάθος τετραετίας. Διαφορετικά, θα πρέπει οι πολίτες – εργαζόμενοι να συμβιβαστούν ότι θα μπορούν να διαβιούν με μικρότερα εισοδήματα, έως το… 2027. Και πάντα με την επιφύλαξη ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τέτοιες προβλέψεις, σε μακροχρόνια λογική, μιας και πολλές φορές έχουν διαψευστεί στο παρελθόν, από τις ίδιες τις οικονομικές εξελίξεις.
Όμως, ανεξάρτητα από τις αυξήσεις, αν δεν συγκρατηθούν οι τιμές των προϊόντων, τότε οι όποιες υποσχέσεις απλώς θα αποδειχτούν για άλλη μια φορά «κούφιες». Ο ΟΟΣΑ με την πρόσφατη αναφορά του στην πορεία των μισθών στην Ελλάδα το 2022, έστειλε ξεκάθαρο μήνυμα σε όσους τάζουν προεκλογικούς «λαγούς με πετραχήλια»: Μπορεί ο μέσος ονομαστικός μισθός να αυξήθηκε την περσινή χρονιά κατά 1,5%, αλλά ο μέσος πραγματικός μειώθηκε κατά 7,4%, ως απόρροια του πληθωρισμού! Άρα, οι όποιες πενιχρές αυξήσεις, καταποντίστηκαν στην πράξη, από τις τιμές των προϊόντων, που συνεχίζουν την ανοδική τροχιά τους. Κάτι ανάλογο δήλωσε και ο πολύς ντε Γκίντος μόλις την περασμένη Τετάρτη, από το Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών: Ο δομικός πληθωρισμός δείχνει «επίμονος», είπε χαρακτηριστικά, σημειώνοντας έτσι με νόημα, τον κίνδυνο οι τιμές των αγαθών να διατηρηθούν επί μακρόν σε πολύ υψηλά επίπεδα. Σενάριο που προκαλεί τρόμο στα νοικοκυριά και τα κάνει ακόμα πιο επιφυλακτικά στις όποιες υποσχέσεις περί αυξήσεων στους μισθούς. Ας το ξανασκεφτούν λοιπόν τα κόμματα πριν συνεχίσουν το… γαϊτανάκι της πλειοδοσίας. Ας μην ξεχνούν ότι στους πλειστηριασμούς, μόνο ο ένας κερδίζει. Οι υπόλοιποι μένουν με τις υποσχέσεις…
