Δεν είναι η οικονομία το διακύβευμα αυτών των εκλογών! Αυτή είναι μια άποψη κόντρα στο αξίωμα που λέει ότι στις εκλογές όλα αρχίζουν και τελειώνουν στην οικονομία. Ότι δηλαδή η κινητήρια δύναμη για το εκλογικό σώμα, προκειμένου να επιλέξει την κατεύθυνση της ψήφου του είναι η μία. Η οικονομία.
Προσοχή, όχι η εθνική οικονομία! Σχεδόν κανείς από τους ψηφοφόρους όταν προεκλογικά αναφέρεται στην οικονομία δεν έχει κατά νου πχ. τα μακροοικονομικά μεγέθη. Ελάχιστα τον απασχολούν ζητήματα όπως το ΑΕΠ, οι επενδύσεις, η ανάπτυξη, οι εξαγωγές και ισοζύγιο πληρωμών κλπ. Οικονομία για τους περισσότερους ψηφοφόρους σημαίνει άμεσες παροχές σε είδος από τις κυβερνήσεις.
Όταν είχε κάνει κεντρικό σύνθημα στην προεκλογική του καμπάνια το 1992 ο Μπιλ Κλίντον το περίφημο «είναι η οικονομία ηλίθιε», που κατάληξε δημοσιογραφικό κλισέ σήμερα στην Ελλάδα, το έκανε με σκοπό να καταδείξει τις κακές επιδόσεις στην οικονομία της προηγούμενης διακυβέρνησης Μπους και όχι όπως οι πολλοί πιστεύουν για να αδειάσουν με παροχές τα ταμεία του κράτους!
Η λογική του «Τσοβόλα δώσ’τα όλα» έχει πλέον χάσει την αξία της, καθώς πάθαμε και μάθαμε! Μπορεί τα προηγούμενα χρόνια να είχε πράγματι αξία ως δόλωμα. Ήταν όντως το 2009 με τον Γιώργο Παπανδρέου, ισχυρό δέλεαρ για πολλούς το τάξιμο για λαγούς με πετραχήλια, παρότι η χώρα ήταν στο χείλος της χρεοκοπίας! Λεφτά υπήρχαν ως γνωστόν!
Ή το 2015 όπου στο βαθύ σκότος της χρεοκοπημένης οικονομίας, με ένα άρθρο και έναν νόμο θα ερχόταν η λύτρωση για όλους. Θα αποτινάζαμε το άγος των μνημονίων και με το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης θα ζούσαμε όλοι ευτυχισμένοι.
Για να μην πάμε πιο πίσω, όταν το 2004 η ΝΔ με τον Κώστα Καραμανλή, έβαλε τα θεμέλια της χρεοκοπίας της χώρας με τις αλόγιστες παροχές σε όλους και σε όλα.
Νομίζω διδαχτήκαμε και μάθαμε πολλά όλα αυτά τα χρόνια. Μάθαμε πως εύκολες υποσχέσεις για ελαφρύνσεις μετουσιώθηκαν την επόμενη ημέρα σε αβάσταχτα οικονομικά βάρη και πλουσιοπάροχες εξαγγελίες εν μία νυκτί μεταλλάχθηκαν σε ληστρική εισπρακτική πολιτική.
Πολύ περισσότερο σήμερα σε ένα αβέβαιο παγκόσμιο οικονομικό περιβάλλον που έχει άμεσο αντίκτυπο στη χώρα. Το ζήσαμε και συνεχίζουμε να το ζούμε με την ενεργειακή κρίση και δεν ξέρουμε τι έχουμε μπροστά μας στον επόμενο χειμώνα. Το βιώνουμε με την γεωπολιτική κρίση που μεταφράζεται σε έναν ανηλεή πόλεμο εντός ευρωπαϊκού εδάφους με αβέβαιο αποτέλεσμα και άγνωστες μεσοπρόθεσμες συνέπειες. Το ζήσαμε και θα το ξαναζήσουμε με τη ρευστή κατάσταση με τη γειτονική Τουρκία και την ανάγκη να αναχαιτίσουμε τις συνεχείς απειλές που υφίσταται η χώρα.
Νομίζω ότι έχει γίνει συνείδηση σε ολοένα και περισσότερους πως πρώτη προτεραιότητα για τη χώρα είναι η σταθερότητα. Όχι μόνο γιατί τα περιθώρια για θεαματικές και ενίοτε εξωπραγματικές εξαγγελίες παροχών δεν υφίστανται στην οικονομία και όπου υφίστανται απλώς απειλούν να βγάλουν νοκ αουτ την οικονομία και να μας ξαναβάλουν σε περιπέτειες. Αλλά γιατί αν θέλουμε να προχωρήσουμε μπροστά, το πρώτο μας μέλημα πρέπει να είναι να κατοχυρώσουμε όσα κατάφερε η χώρα τα τελευταία χρόνια.
Θα ήταν ακραία υπερβολή να θεωρήσει κανείς πως η χώρα και η οικονομία της βρίσκονται σε ενάρετο δρόμο, πως όλα βαίνουν καλώς. Κάθε άλλο! Συνεχίζουμε να είμαστε μεταξύ των ουραγών στην Ε.Ε. σε πολλούς ποιοτικούς δείκτες που απεικονίζουν την εικόνα της χώρας. Όμως είμαστε σίγουρα καλύτερα από εκεί που είμασταν μερικά χρόνια πριν.
Οπότε προτείνω να κλείσουμε τα αυτιά μας στις σειρήνες, απ’ όπου και αν προέρχονται και σε όσους θα συμμετάσχουν στον προεκλογικό πλειστηριασμό παροχών. Θα είναι χωρίς αντίκρισμα. Το έχουμε ζήσει ξανά και ξανά στην μεταπολίτευση, πάντοτε με το ίδιο αποτέλεσμα!
