Η συνήθεια έχει αμβλύνει την αντίληψή τους. Θεωρούν ότι τα χαριτωμένα και τα δραματοποιημένα κερδίζουν κοινό. Συνειδητή η χρήση της λέξης, καθώς απευθύνονται σε κοινό και όχι σε πολίτες.
Αν ο λόγος της οξύτητας είχε να κάνει με σύγκρουση συγκροτημένων σχεδίων, θα ‘ταν καλοδεχούμενο το αγριοκαίρι, αλλά η απουσία τους συσσωρεύει τόσο ηλεκτρισμό. Διότι όταν δεν κατατρώγεσαι από το σαράκι του νοήματος, όταν δεν αναπηδούν από την ουσία του λόγου σπινθήρες, αστράφτεις και βροντάς ή τινάζεις τσίγκους ή πυροβολείς με βρεγμένα φυσέκια.
Πιθανότατα και οι τρεις αναγνώσεις είναι σωστές, εξαρτάται ποιος τις βλέπει και από ποια γωνία.
Όμως, όλες φωτίζουν, τελικά, το πραγματικό μας πρόβλημα.
Αν συνεχίσουν έτσι, στον ένα μήνα που απομένει ως την κάλπη, θα κερδίσει το χιούμορ πάνω σε διαστρικό άτι. Πώς; Δανείζομαι μια σκηνή από το «Γυρίστε το γαλαξία με ωτοστόπ» (εκδόσεις Φανταστικός Κόσμος) του Ντάγκλας Άνταμς.
«Στον πλανήτη του» [είπε ο οτοστοπατζής Φορντ Έσκορτ] «οι κάτοικοι είναι άνθρωποι σαν και σένα. Οι ηγέτες είναι σαύρες. Οι άνθρωποι μισούν τις σαύρες, κι οι σαύρες κυβερνούν τους ανθρώπους».
«Περίεργο», είπε ο γήινος Άρθουρ Ντεντ. «Νόμιζα πως είπες ότι έχουν δημοκρατία».
«Το είπα. Πράγματι έχουν».
«Μα τότε», είπε ο Άρθουρ, ελπίζοντας ότι δεν θ’ ακουστεί πολύ κουτός, «γιατί δεν ξεφορτώνονται τις σαύρες οι άνθρωποι;»
«Ειλικρινά δεν τους περνάει η σκέψη», είπε ο Φορντ. «Έχουν όλοι δικαίωμα ψήφου, κι έτσι κατά κανόνα υποθέτουν ότι η κυβέρνηση που ψήφισαν είναι λίγο πολύ η κυβέρνηση που θα ήθελαν».
«Κάτσε, μου λες δηλαδή ότι τις ψηφίζουν τις σαύρες;»
«Ναι», είπε ο Φορντ ανασηκώνοντας τους ώμους, «φυσικά».
«Μα, γιατί;»
«Γιατί αν δεν ψηφίσουν κάποια σαύρα», είπε ο Φορντ, «μπορεί να εκλεγεί η λάθος σαύρα».
Δεν είναι όλα μαύρα. Μόνο το χιούμορ για την παρεξηγημένη σαύρα.
